Μερικές φορές το μέγεθος μετράει. Αλλες, πάλι, είναι παντελώς αδιάφορο. Στον χώρο της εκπαίδευσης έχει επικρατήσει η άποψη ότι όσο πιο ολιγομελής είναι μια τάξη τόσο πιο αποδοτικά γίνεται το μάθημα. Στο Στάνφορντ, όμως, έχουν άλλη γνώμη. Δύο καθηγητές του φημισμένου αμερικανικού πανεπιστημίου ετοιμάζονται να διδάξουν σε μια τάξη που θα αποτελείται από περίπου… 100.000 φοιτητές, στο πιο φιλόδοξο ίσως εκπαιδευτικό πείραμα που έγινε ποτέ.
Η τάξη, βέβαια, θα είναι εικονική και οι φοιτητές θα δηλώνουν «παρών» από το σπίτι τους, κάνοντας κλικ με το ποντίκι του υπολογιστή τους. Δεν θα μπορούσε να γίνει αλλιώς, καθώς θα γέμιζαν έξι Στάνφορντ αν έπρεπε να συγκεντρωθούν όλοι στον ίδιο χώρο.
Οι φοιτητές του μεγαλύτερου μέχρι σήμερα διαδικτυακού ακαδημαϊκού προγράμματος θα διδαχθούν εντελώς δωρεάν την επιστήμη της τεχνητής νοημοσύνης από δύο κορυφαίους καθηγητές. Ο Σεμπάστιαν Θραν και ο Πίτερ Νόρβιγκ, οι οποίοι θεωρούνται αυθεντίες σε αυτόν τον τομέα, έχουν συνεργαστεί μεταξύ άλλων με το αμερικανικό Πεντάγωνο, τη NASA και την Google, στην οποία ο Νόρβιγκ είναι σήμερα διευθυντής Ερευνας. «Το όραμά μας είναι να αλλάξουμε τον κόσμο, φέρνοντας την εκπαίδευση σε μέρη όπου οι άνθρωποι δεν έχουν πρόσβαση στη γνώση», εξηγεί ο δρ Θραν.
Οι φοιτητές δεν θα βαθμολογούνται με βάση το συμβατικό σύστημα αξιολόγησης του πανεπιστημίου. Θα κατατάσσονται σε βαθμίδες συγκρινόμενοι με τις επιδόσεις των κανονικών φοιτητών του πανεπιστημίου και θα δίνουν εξετάσεις μέσω ενός συστήματος που βασίζεται στην τεχνολογία cloud computing. Εάν επιτύχουν, θα τους απονέμεται ένας «τίτλος ολοκλήρωσης σπουδών».
Οι καθηγητές θα εφαρμόσουν μια πρωτοποριακή μέθοδο προσωποποίησης των εξετάσεων, η οποία υπόσχεται να εξαλείψει την αντιγραφή και τα σκονάκια. Επίσης, χρησιμοποιώντας ένα ειδικό λογισμικό, οι φοιτητές θα ψηφίζουν τις καλύτερες ερωτήσεις στις οποίες θα καλούνται να απαντήσουν οι καθηγητές μέσω online chat.
Οι δύο εκπαιδευτικοί δεν πίστευαν στα μάτια τους βλέποντας ανθρώπους από όλον τον κόσμο να εγγράφονται ο ένας μετά τον άλλον στο τμήμα. Οταν ο δρ Θραν προσπάθησε πρόσφατα να διαφημίσει το πρόγραμμα, μοιράζοντας φυλλάδια σε ένα ακαδημαϊκό συνέδριο στην Ισπανία, απογοητεύτηκε διαπιστώνοντας ότι είχε συγκεντρώσει μόλις 80 ενδιαφερόμενους.
Ωστόσο, ένα e-mail που έστειλε στην Κάρολ Χάμιλτον, διευθύντρια της Ενωσης για την Προαγωγή της Τεχνητής Νοημοσύνης, ήταν αρκετό για να διαδοθεί αστραπιαία το εγχείρημά του. Η Χάμιλτον προώθησε το e-mail στις επαφές της και σε χρόνο-ρεκόρ εξαπλώθηκε παντού.
Μαθήματα στο YouTube.
Η ιδέα για τη δημιουργία του online πανεπιστημιακού τμήματος προήλθε από το έργο του Σάλμαν Χαν, ενός ηλεκτρολόγου μηχανικού, αποφοίτου του ΜΙΤ, ο οποίος το 2006 οργάνωσε μια σειρά βιντεοδιαλέξεων μέσω του YouTube.
Στη συνέχεια ίδρυσε την Ακαδημία Χαν, στην οποία λειτουργεί γυμνάσιο και λύκειο, ανατρέποντας πλήρως τη σχέση σχολείου και μαθητή όπως την ξέρουμε σήμερα. Τα παιδιά παρακολουθούν μαθήματα από το σπίτι, εκπονούν εργασίες σε ομάδες και ο δάσκαλος μετατρέπεται σε συνεργάτη βοηθώντας προσωπικά έναν προς έναν τους μαθητές.
Το παράδειγμα του Χαν έχουν ακολουθήσει και άλλοι εκπαιδευτικοί. Η ραγδαία εξάπλωση των ευρυζωνικών συνδέσεων, σε συνδυασμό με την ανάπτυξη ειδικού διαδραστικού λογισμικού, έχει δημιουργήσει μια νέα τάση στον χώρο της εκπαίδευσης. «Θα δούμε πάρα πολλά τέτοια μοντέλα μέσα στα επόμενα τέσσερα-πέντε χρόνια», εκτιμά ο Χαλ Αμπιλσαν, επιστήμονας πληροφορικής του MIT.
Φοιτητές από 175 χώρες!
Οι φοιτητές του online τμήματος του Πανεπιστημίου Στάνφορντ θα διδαχθούν τρία μαθήματα: Εισαγωγή στην Τεχνητή Νοημοσύνη, Αρχές Λογισμικού Βάσεων Δεδομένων και Εισαγωγή στη Μηχανική. Η διδασκαλία θα γίνεται μέσω βιντεοδιαλέξεων, ενώ οι καθηγητές θα χρησιμοποιούν διαδραστικές τεχνολογίες διδασκαλίας και εξέτασης.
Το ηλικιακό εύρος των υποψηφίων καλύπτει από τελειόφοιτους λυκείου μέχρι συνταξιούχους. Μέχρι χθες είχαν δηλώσει συμμετοχή περισσότερα από 100.000 άτομα από τουλάχιστον 175 χώρες. Τα μαθήματα θα ξεκινήσουν στις 10 Οκτωβρίου και θα ολοκληρωθούν στις 16 Δεκεμβρίου.
Μηχανές που σκέφτονται
Η τεχνητή νοημοσύνη είναι κλάδος της επιστήμης των υπολογιστών με αντικείμενο τη δημιουργία «ευφυών» υπολογιστικών συστημάτων τα οποία μιμούνται τον ανθρώπινο τρόπο σκέψης. Χάρη στα συστήματα αυτά οι μηχανές μπορούν να μαθαίνουν, να προσαρμόζονται στο περιβάλλον, να δίνουν απαντήσεις, να παίρνουν αποφάσεις και να λύνουν προβλήματα. «Πατέρας» της τεχνητής νοημοσύνης θεωρείται ο αμερικανός επιστήμονας Τζον Μακάρθι, ο οποίος εισήγαγε για πρώτη φορά τον όρο το 1955.
Source : TA NEA
Σάββατο 20 Αυγούστου 2011
Τετάρτη 3 Αυγούστου 2011
Νέα νομοθετικά μέτρα για το blogging
«Ο καλός ο μπλόγκερ δεν έχει τίποτα να φοβηθεί από την άρση της ανωνυμίας», λέει στα «ΝΕΑ» η επίκουρη καθηγήτρια στο Τμήμα Επικοινωνίας και Μέσων Ενημέρωσης του Πανεπιστημίου Αθηνών Λίζα Τσαλίκη, την επομένη των εξαγγελιών του υπουργού Δικαιοσύνης Μιλτιάδη Παπαϊωάννου για «μπλογκάρισμα με ονοματεπώνυμο».
«Αυτός που είναι αξιόπιστος και αυτά που γράφει προέρχονται από ενημερωμένες πηγές γιατί να μη δίνει το όνομά του;», αναρωτιέται. Αλλωστε, όπως επισημαίνει, τα νομοθετικά μέτρα για την άρση της ανωνυμίας στα μπλογκ, τα οποία θα είναι έτοιμα έως τα τέλη Σεπτεμβρίου, δεν στοχεύουν στους απλούς μπλόγκερ. Σημειώνεται πως περισσότερα από 55.000 ελληνικά μπλογκ είναι διαθέσιμα στο Διαδίκτυο.
«Τα τελευταία χρόνια έχουν παρατηρηθεί φαινόμενα συκοφαντικής δυσφήμησης και απειλών, τα οποία αυξάνονταν καθώς οι συγκεκριμένοι μπλόγκερ κρύβονται πίσω από την ανωνυμία. Μπορούσαν να πουν ό,τι ήθελαν για όποιον ήθελαν χωρίς να έχουν κυρώσεις. Μην ξεχνάμε ότι πολλά είναι και τα συμφέροντα που "παίζονται" ακόμη και στον χώρο του μπλόγκινγκ», εξηγεί η κ. Τσαλίκη.
Στην άποψη κάποιων μπλόγκερ ότι η άρση της ανωνυμίας ισοδυναμεί με πλήγμα στην ελευθερία του λόγου, η καθηγήτρια απαντά πως «δεν υπάρχει τέτοιο ζήτημα. Αλλωστε, δεν καταλαβαίνω, ένας μπλόγκερ έχει το δικαίωμα να δυσφημεί κάποιον, αλλά ο θιγόμενος δεν μπορεί; Αν θέλει, δηλαδή, να απαντήσει σε ποιον θα απευθυνθεί όταν ο διαχειριστής του μπλογκ κρατά την ανωνυμία του;». Η κ. Τσαλίκη αναφέρεται και στα μπλογκ που αρέσκονται να λένε πως κάνουν «δημοσιογραφία πολιτών». «Δεν είναι καθόλου κακό. Ωστόσο, θα πρέπει να έχουν το θάρρος της γνώμης τους για όσα λένε, χωρίς να σπιλώνουν υπολήψεις και τη φήμη άλλων».
ΜΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ. Ασχολείται ερασιτεχνικά με το μπλόγκινγκ από το 2006. Χρησιμοποιεί ψευδώνυμο για λόγους, όπως λέει, ψηφιακής ευγένειας, αλλά στο μπλογκ του ο καθένας μπορεί να δει το όνομά του. Ο μπλόγκερ του fileleutheros Θοδωρής Καραουλάνης εκτιμά ότι η υποχρεωτική ταυτοποίηση των διαχειριστών μπλογκ θα αποτύχει στην πράξη, αφού ακόμα και αν προχωρήσουν δυο - τρεις εταιρείες στην υποχρεωτική ζήτηση στοιχειών, υπάρχουν και άλλες πλατφόρμες για μπλόγκινγκ. «Το θεωρώ εξαιρετικά απίθανο να πετύχει. Η διαδικασία θα εξελιχθεί σε κυνήγι χωρίς νόημα για το υπουργείο που θα αναλάβει την εφαρμογή του. Παράδειγμα αποτελούν και άλλες χώρες όπως η Γαλλία και η Γερμανία, εκεί όπου υπάρχουν τουλάχιστον έξι διαφορετικές πλατφόρμες. Σε έναν μπλόγκερ δεν είναι δύσκολο να αλλάζει "συστήματα". Υπάρχουν πλέον τα εργαλεία και η ευκολία» λέει ο κ. Καραουλάνης. Αναγνωρίζει όμως ότι υπάρχει πρόβλημα: «Οχι στο τι γράφει ο καθένας, αλλά στο γεγονός ότι με τα γραπτά του εξυπηρετεί σκοπιμότητες. Και πάλι, το πρόβλημα δεν είναι οι αποκαλύψεις αλλά οι εκβιασμοί». Ωστόσο, και γι' αυτά έχει τη δική του θεώρηση: «Τα αδικήματα που έχουν σχέση με τον λόγο - εξύβριση, συκοφαντική δυσφήμηση κ.λπ. - δεν λύνονται με δικαστικά μέσα. Οση δύναμη έχει ένας άνθρωπος μέσα από το μπλογκ του να συκοφαντεί έναν άλλο, άλλη τόση δύναμη έχει ή μπορεί να αποκτήσει και ο αμυνόμενος φτιάχνοντας ένα δικό του. Ο λόγος αντιμετωπίζεται με λόγο», αναφέρει.
Αντίθετος με τα νέα μέτρα για τη λειτουργία των μπλογκ είναι και ο μπλόγκερ titanas Στέφανος Κωφόπουλος, ο οποίος άρχισε να ασχολείται ερασιτεχνικά με το μπλόγκινγκ το 2005 και δύο χρόνια αργότερα έγινε ο πρώτος έλληνας επαγγελματίας μπλόγκερ. «Το Ιντερνετ έχει εξελιχθεί στη σημερινή μορφή του εξαιτίας της ανυπαρξίας αντίστοιχων ρυθμιστικών κανόνων. Ο έλληνας νομοθέτης έχει την αντίληψη "πονάει χέρι, κόψει χέρι" και δεν κατανοεί πλήρως την έννοια του Διαδικτύου ώστε να νομοθετήσει γι' αυτό. Τα μέτρα με βρίσκουν εντελώς αντίθετο, όχι γιατί είμαι κατά της τήρησης των νόμων, της αστυνόμευσης και της τιμωρίας εκείνων που πρέπει, αλλά γιατί φοβάμαι ότι θα υπάρξει επιλεκτική εφαρμογή τους, δηλαδή όπου συμφέρει. Υπάρχουν περιπτώσεις, όπως για παράδειγμα παιδεραστίας ή παρενόχλησης, όπου η επέμβαση της Δικαιοσύνης είναι αναγκαία και πρέπει να γίνει άμεσα. Περιορίζοντας όμως με αυτό τον τρόπο το Ιντερνετ, το κάνεις τόσο δύσκολο και στην ουσία περιορίζεις τη λειτουργία του ίδιου του μέσου, την ελεύθερη έκφραση. Στην Ελλάδα, δεν εστιάζουμε στο πώς προέκυψε το πρόβλημα, αλλά φτιάχνουμε αυστηρούς κανόνες για να τιμωρηθούν κάποιοι και να παραδειγματιστούν οι υπόλοιποι. Το ζήτημα είναι πολύ πιο βαθύ από έναν νόμο, είναι θέμα κουλτούρας και παιδείας», λέει.
Source : TA NEA
«Αυτός που είναι αξιόπιστος και αυτά που γράφει προέρχονται από ενημερωμένες πηγές γιατί να μη δίνει το όνομά του;», αναρωτιέται. Αλλωστε, όπως επισημαίνει, τα νομοθετικά μέτρα για την άρση της ανωνυμίας στα μπλογκ, τα οποία θα είναι έτοιμα έως τα τέλη Σεπτεμβρίου, δεν στοχεύουν στους απλούς μπλόγκερ. Σημειώνεται πως περισσότερα από 55.000 ελληνικά μπλογκ είναι διαθέσιμα στο Διαδίκτυο.
«Τα τελευταία χρόνια έχουν παρατηρηθεί φαινόμενα συκοφαντικής δυσφήμησης και απειλών, τα οποία αυξάνονταν καθώς οι συγκεκριμένοι μπλόγκερ κρύβονται πίσω από την ανωνυμία. Μπορούσαν να πουν ό,τι ήθελαν για όποιον ήθελαν χωρίς να έχουν κυρώσεις. Μην ξεχνάμε ότι πολλά είναι και τα συμφέροντα που "παίζονται" ακόμη και στον χώρο του μπλόγκινγκ», εξηγεί η κ. Τσαλίκη.
Στην άποψη κάποιων μπλόγκερ ότι η άρση της ανωνυμίας ισοδυναμεί με πλήγμα στην ελευθερία του λόγου, η καθηγήτρια απαντά πως «δεν υπάρχει τέτοιο ζήτημα. Αλλωστε, δεν καταλαβαίνω, ένας μπλόγκερ έχει το δικαίωμα να δυσφημεί κάποιον, αλλά ο θιγόμενος δεν μπορεί; Αν θέλει, δηλαδή, να απαντήσει σε ποιον θα απευθυνθεί όταν ο διαχειριστής του μπλογκ κρατά την ανωνυμία του;». Η κ. Τσαλίκη αναφέρεται και στα μπλογκ που αρέσκονται να λένε πως κάνουν «δημοσιογραφία πολιτών». «Δεν είναι καθόλου κακό. Ωστόσο, θα πρέπει να έχουν το θάρρος της γνώμης τους για όσα λένε, χωρίς να σπιλώνουν υπολήψεις και τη φήμη άλλων».
ΜΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ. Ασχολείται ερασιτεχνικά με το μπλόγκινγκ από το 2006. Χρησιμοποιεί ψευδώνυμο για λόγους, όπως λέει, ψηφιακής ευγένειας, αλλά στο μπλογκ του ο καθένας μπορεί να δει το όνομά του. Ο μπλόγκερ του fileleutheros Θοδωρής Καραουλάνης εκτιμά ότι η υποχρεωτική ταυτοποίηση των διαχειριστών μπλογκ θα αποτύχει στην πράξη, αφού ακόμα και αν προχωρήσουν δυο - τρεις εταιρείες στην υποχρεωτική ζήτηση στοιχειών, υπάρχουν και άλλες πλατφόρμες για μπλόγκινγκ. «Το θεωρώ εξαιρετικά απίθανο να πετύχει. Η διαδικασία θα εξελιχθεί σε κυνήγι χωρίς νόημα για το υπουργείο που θα αναλάβει την εφαρμογή του. Παράδειγμα αποτελούν και άλλες χώρες όπως η Γαλλία και η Γερμανία, εκεί όπου υπάρχουν τουλάχιστον έξι διαφορετικές πλατφόρμες. Σε έναν μπλόγκερ δεν είναι δύσκολο να αλλάζει "συστήματα". Υπάρχουν πλέον τα εργαλεία και η ευκολία» λέει ο κ. Καραουλάνης. Αναγνωρίζει όμως ότι υπάρχει πρόβλημα: «Οχι στο τι γράφει ο καθένας, αλλά στο γεγονός ότι με τα γραπτά του εξυπηρετεί σκοπιμότητες. Και πάλι, το πρόβλημα δεν είναι οι αποκαλύψεις αλλά οι εκβιασμοί». Ωστόσο, και γι' αυτά έχει τη δική του θεώρηση: «Τα αδικήματα που έχουν σχέση με τον λόγο - εξύβριση, συκοφαντική δυσφήμηση κ.λπ. - δεν λύνονται με δικαστικά μέσα. Οση δύναμη έχει ένας άνθρωπος μέσα από το μπλογκ του να συκοφαντεί έναν άλλο, άλλη τόση δύναμη έχει ή μπορεί να αποκτήσει και ο αμυνόμενος φτιάχνοντας ένα δικό του. Ο λόγος αντιμετωπίζεται με λόγο», αναφέρει.
Αντίθετος με τα νέα μέτρα για τη λειτουργία των μπλογκ είναι και ο μπλόγκερ titanas Στέφανος Κωφόπουλος, ο οποίος άρχισε να ασχολείται ερασιτεχνικά με το μπλόγκινγκ το 2005 και δύο χρόνια αργότερα έγινε ο πρώτος έλληνας επαγγελματίας μπλόγκερ. «Το Ιντερνετ έχει εξελιχθεί στη σημερινή μορφή του εξαιτίας της ανυπαρξίας αντίστοιχων ρυθμιστικών κανόνων. Ο έλληνας νομοθέτης έχει την αντίληψη "πονάει χέρι, κόψει χέρι" και δεν κατανοεί πλήρως την έννοια του Διαδικτύου ώστε να νομοθετήσει γι' αυτό. Τα μέτρα με βρίσκουν εντελώς αντίθετο, όχι γιατί είμαι κατά της τήρησης των νόμων, της αστυνόμευσης και της τιμωρίας εκείνων που πρέπει, αλλά γιατί φοβάμαι ότι θα υπάρξει επιλεκτική εφαρμογή τους, δηλαδή όπου συμφέρει. Υπάρχουν περιπτώσεις, όπως για παράδειγμα παιδεραστίας ή παρενόχλησης, όπου η επέμβαση της Δικαιοσύνης είναι αναγκαία και πρέπει να γίνει άμεσα. Περιορίζοντας όμως με αυτό τον τρόπο το Ιντερνετ, το κάνεις τόσο δύσκολο και στην ουσία περιορίζεις τη λειτουργία του ίδιου του μέσου, την ελεύθερη έκφραση. Στην Ελλάδα, δεν εστιάζουμε στο πώς προέκυψε το πρόβλημα, αλλά φτιάχνουμε αυστηρούς κανόνες για να τιμωρηθούν κάποιοι και να παραδειγματιστούν οι υπόλοιποι. Το ζήτημα είναι πολύ πιο βαθύ από έναν νόμο, είναι θέμα κουλτούρας και παιδείας», λέει.
Source : TA NEA
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)