«Ο καλός ο μπλόγκερ δεν έχει τίποτα να φοβηθεί από την άρση της ανωνυμίας», λέει στα «ΝΕΑ» η επίκουρη καθηγήτρια στο Τμήμα Επικοινωνίας και Μέσων Ενημέρωσης του Πανεπιστημίου Αθηνών Λίζα Τσαλίκη, την επομένη των εξαγγελιών του υπουργού Δικαιοσύνης Μιλτιάδη Παπαϊωάννου για «μπλογκάρισμα με ονοματεπώνυμο».
«Αυτός που είναι αξιόπιστος και αυτά που γράφει προέρχονται από ενημερωμένες πηγές γιατί να μη δίνει το όνομά του;», αναρωτιέται. Αλλωστε, όπως επισημαίνει, τα νομοθετικά μέτρα για την άρση της ανωνυμίας στα μπλογκ, τα οποία θα είναι έτοιμα έως τα τέλη Σεπτεμβρίου, δεν στοχεύουν στους απλούς μπλόγκερ. Σημειώνεται πως περισσότερα από 55.000 ελληνικά μπλογκ είναι διαθέσιμα στο Διαδίκτυο.
«Τα τελευταία χρόνια έχουν παρατηρηθεί φαινόμενα συκοφαντικής δυσφήμησης και απειλών, τα οποία αυξάνονταν καθώς οι συγκεκριμένοι μπλόγκερ κρύβονται πίσω από την ανωνυμία. Μπορούσαν να πουν ό,τι ήθελαν για όποιον ήθελαν χωρίς να έχουν κυρώσεις. Μην ξεχνάμε ότι πολλά είναι και τα συμφέροντα που "παίζονται" ακόμη και στον χώρο του μπλόγκινγκ», εξηγεί η κ. Τσαλίκη.
Στην άποψη κάποιων μπλόγκερ ότι η άρση της ανωνυμίας ισοδυναμεί με πλήγμα στην ελευθερία του λόγου, η καθηγήτρια απαντά πως «δεν υπάρχει τέτοιο ζήτημα. Αλλωστε, δεν καταλαβαίνω, ένας μπλόγκερ έχει το δικαίωμα να δυσφημεί κάποιον, αλλά ο θιγόμενος δεν μπορεί; Αν θέλει, δηλαδή, να απαντήσει σε ποιον θα απευθυνθεί όταν ο διαχειριστής του μπλογκ κρατά την ανωνυμία του;». Η κ. Τσαλίκη αναφέρεται και στα μπλογκ που αρέσκονται να λένε πως κάνουν «δημοσιογραφία πολιτών». «Δεν είναι καθόλου κακό. Ωστόσο, θα πρέπει να έχουν το θάρρος της γνώμης τους για όσα λένε, χωρίς να σπιλώνουν υπολήψεις και τη φήμη άλλων».
ΜΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ. Ασχολείται ερασιτεχνικά με το μπλόγκινγκ από το 2006. Χρησιμοποιεί ψευδώνυμο για λόγους, όπως λέει, ψηφιακής ευγένειας, αλλά στο μπλογκ του ο καθένας μπορεί να δει το όνομά του. Ο μπλόγκερ του fileleutheros Θοδωρής Καραουλάνης εκτιμά ότι η υποχρεωτική ταυτοποίηση των διαχειριστών μπλογκ θα αποτύχει στην πράξη, αφού ακόμα και αν προχωρήσουν δυο - τρεις εταιρείες στην υποχρεωτική ζήτηση στοιχειών, υπάρχουν και άλλες πλατφόρμες για μπλόγκινγκ. «Το θεωρώ εξαιρετικά απίθανο να πετύχει. Η διαδικασία θα εξελιχθεί σε κυνήγι χωρίς νόημα για το υπουργείο που θα αναλάβει την εφαρμογή του. Παράδειγμα αποτελούν και άλλες χώρες όπως η Γαλλία και η Γερμανία, εκεί όπου υπάρχουν τουλάχιστον έξι διαφορετικές πλατφόρμες. Σε έναν μπλόγκερ δεν είναι δύσκολο να αλλάζει "συστήματα". Υπάρχουν πλέον τα εργαλεία και η ευκολία» λέει ο κ. Καραουλάνης. Αναγνωρίζει όμως ότι υπάρχει πρόβλημα: «Οχι στο τι γράφει ο καθένας, αλλά στο γεγονός ότι με τα γραπτά του εξυπηρετεί σκοπιμότητες. Και πάλι, το πρόβλημα δεν είναι οι αποκαλύψεις αλλά οι εκβιασμοί». Ωστόσο, και γι' αυτά έχει τη δική του θεώρηση: «Τα αδικήματα που έχουν σχέση με τον λόγο - εξύβριση, συκοφαντική δυσφήμηση κ.λπ. - δεν λύνονται με δικαστικά μέσα. Οση δύναμη έχει ένας άνθρωπος μέσα από το μπλογκ του να συκοφαντεί έναν άλλο, άλλη τόση δύναμη έχει ή μπορεί να αποκτήσει και ο αμυνόμενος φτιάχνοντας ένα δικό του. Ο λόγος αντιμετωπίζεται με λόγο», αναφέρει.
Αντίθετος με τα νέα μέτρα για τη λειτουργία των μπλογκ είναι και ο μπλόγκερ titanas Στέφανος Κωφόπουλος, ο οποίος άρχισε να ασχολείται ερασιτεχνικά με το μπλόγκινγκ το 2005 και δύο χρόνια αργότερα έγινε ο πρώτος έλληνας επαγγελματίας μπλόγκερ. «Το Ιντερνετ έχει εξελιχθεί στη σημερινή μορφή του εξαιτίας της ανυπαρξίας αντίστοιχων ρυθμιστικών κανόνων. Ο έλληνας νομοθέτης έχει την αντίληψη "πονάει χέρι, κόψει χέρι" και δεν κατανοεί πλήρως την έννοια του Διαδικτύου ώστε να νομοθετήσει γι' αυτό. Τα μέτρα με βρίσκουν εντελώς αντίθετο, όχι γιατί είμαι κατά της τήρησης των νόμων, της αστυνόμευσης και της τιμωρίας εκείνων που πρέπει, αλλά γιατί φοβάμαι ότι θα υπάρξει επιλεκτική εφαρμογή τους, δηλαδή όπου συμφέρει. Υπάρχουν περιπτώσεις, όπως για παράδειγμα παιδεραστίας ή παρενόχλησης, όπου η επέμβαση της Δικαιοσύνης είναι αναγκαία και πρέπει να γίνει άμεσα. Περιορίζοντας όμως με αυτό τον τρόπο το Ιντερνετ, το κάνεις τόσο δύσκολο και στην ουσία περιορίζεις τη λειτουργία του ίδιου του μέσου, την ελεύθερη έκφραση. Στην Ελλάδα, δεν εστιάζουμε στο πώς προέκυψε το πρόβλημα, αλλά φτιάχνουμε αυστηρούς κανόνες για να τιμωρηθούν κάποιοι και να παραδειγματιστούν οι υπόλοιποι. Το ζήτημα είναι πολύ πιο βαθύ από έναν νόμο, είναι θέμα κουλτούρας και παιδείας», λέει.
Source : TA NEA
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου