Facebook και Marketing

Τους «ηγέτες» του Facebook αποκαλύπτει μια νέα μελέτη που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Science» και η οποία περιέλαβε περισσότερους από 1 εκατομμύριο χρήστες. Ανδρική επιρροή Όπως αναφέρει το tovima.gr, σύμφωνα με τη μελέτη αυτή που ανήκει σε ειδικούς του Τμήματος Κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο Στάνφορντ καθώς και του Τμήματος Διοίκησης Επιχειρήσεων στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης οι άνδρες έχουν κατά 49% μεγαλύτερη επιρροή σε σύγκριση με τις γυναίκες μεταξύ των χρηστών- φίλων τους στο δημοφιλές μέσο κοινωνικής δικτύωσης. Από την πλευρά τους οι γυναίκες φαίνεται να επηρεάζουν περισσότερο τους άνδρες παρά τα μέλη του δικού τους φύλου. Την ίδια στιγμή επηρεάζονται κατά 12% λιγότερο από τα όσα «θαυμαστά» ανεβαίνουν στο Facebook σε σύγκριση με τους άνδρες. Προκειμένου να καταλήξουν στα συμπεράσματά τους οι ερευνητές παρακολούθησαν τη χρήση μιας εφαρμογής την οποία ανέβαζε ένα άτομο στο Facebook με στόχο να ανακαλύψουν αν και οι φίλοι του θα υιοθετούσαν την ίδια εφαρμογή. Όπως είδαν, όταν οι γυναίκες έστελναν ειδοποίηση στους φίλους τους ότι είχαν κάνει χρήση της εφαρμογής, 1,5 φορές περισσότεροι άνδρες φίλοι ανταποκρίνονταν σε σύγκριση με γυναίκες. Τα ηνία σε ελεύθερους και παντρεμένους Μεταξύ των ενδιαφερόντων ευρημάτων της μελέτης ήταν επίσης ότι οι χρήστες που στο «κεφάλαιο» σχετικά με την προσωπική τους κατάσταση ανέφεραν ότι είναι «ελεύθεροι» ή «παντρεμένοι» είχαν διπλάσια επιρροή στους χρήστες – φίλους τους σε σύγκριση με όσους δήλωναν ότι βρίσκονται σε σχέση ή ότι «η κατάσταση είναι πολύπλοκη». Γενικώς η επιρροή στο Facebook φάνηκε να αυξάνεται με την ηλικία – τα άτομα ηλικίας άνω των 31 ετών είχαν 51% περισσότερες πιθανότητες να επηρεάζουν τους φίλους τους σε σύγκριση με τα άτομα κάτω των 18 ετών. «Θησαυρός» για τους διαφημιστές Τα νέα ευρήματα αναμένεται να αποτελέσουν «θησαυρό» για τους διαφημιστές που θέλουν να γνωρίζουν ποιοι χρήστες μπορούν να παίξουν τον μεγαλύτερο ρόλο στην «εξάπλωση» προϊόντων, σύμφωνα με τον Πάολο Παρίτζι, επίκουρο καθηγητή Κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο Στάνφορντ που ήταν εκ των επικεφαλής της μελέτης. Όπως σημείωσε ο δρ Παρίτζι το εύρημα της νέας μελέτης σύμφωνα με το οποίο οι γυναίκες επηρεάζουν περισσότερο τους άνδρες παρά τις άλλες γυναίκες στο Facebook μπορεί να αποδοθεί σε ένα γενικότερο μοτίβο που θέλει τις γυναίκες να «ενσωματώνονται» σε περισσότερα κοινωνικά δίκτυα από τους άνδρες. «Για παράδειγμα το γεγονός ότι οι γυναίκες πρέπει συγχρόνως να εργάζονται και να είναι τα άτομα που κυρίως φροντίζουν τα παιδιά, βελτιώνει την ικανότητά τους να επηρεάζουν τους άνδρες». Source : defencenet.gr

Προστασία από τα διαφημιστικά κόλπα στο διαδίκτυο

Από τότε που εφευρέθηκε το Ιντερνετ, οι ερωτήσεις και οι απορίες μας σπανίως μένουν αναπάντητες. Είτε ψάχνουμε να βρούμε ξενοδοχείο για τις διακοπές μας είτε θέλουμε να συγκρίνουμε τα τελευταία κινητά της αγοράς για να δούμε ποιο μας ταιριάζει είτε αναζητούμε έναν καλό δάσκαλο γαλλικών, το παγκόσμιο ψηφιακό χωριό έχει πάντοτε τη σωστή απάντηση. Ή μήπως όχι; Αν την τελευταία φορά που επισκεφθήκατε ένα διαδικτυακό φόρουμ για να ζητήσετε τη γνώμη των χρηστών εντυπωσιαστήκατε από τον αριθμό και την ταχύτητα των απαντήσεων, ίσως θα έπρεπε να σας έχει απασχολήσει και η αξιοπιστία τους. «Ενδιαφέρομαι για ρινοπλαστική. Γνωρίζετε να μου συστήσετε κάποιο γιατρό;». Η ερώτηση αναρτήθηκε πριν από λίγους μήνες σε ένα από τα δεκάδες ελληνικά φόρουμ, στα οποία οι χρήστες του Διαδικτύου ανταλλάσσουν συμβουλές και απόψεις επί παντός του επιστητού. Οι απαντήσεις δεν άργησαν να έρθουν: «Εγώ σας προτείνω ανεπιφύλακτα τον κ. Μ****. Εκανα σε αυτόν ρινοπλαστική επέμβαση πριν από πέντε μήνες και έμεινα πάρα πολύ ικανοποιημένος», έγραψε ένας χρήστης. Πόσο σίγουρη μπορεί να είναι η κοπέλα που έκανε την ερώτηση στο φόρουμ ότι η απάντηση δόθηκε από κάποιον που πράγματι χειρουργήθηκε στον συγκεκριμένο γιατρό και όχι από... τη γραμματέα του γιατρού; Το κόλπο. Το τελευταίο διάστημα έχουν πληθύνει τα περιστατικά ανάρτησης στο Διαδίκτυο ψευδεπίγραφων και παραπλανητικών σχολίων που διαφημίζουν μια υπηρεσία ή ένα προϊόν. Πίσω από αυτά κρύβονται οι ίδιοι οι επιχειρηματίες ή οι υπάλληλοί τους, που υποδύονται τους καταναλωτές και μοιράζονται εντελώς... αυθόρμητα τις αγοραστικές τους εμπειρίες με τους λοιπούς χρήστες. Τα περισσότερα κρούσματα εντοπίζονται σε υπηρεσίες που σχετίζονται με τον τουρισμό. Δημοφιλείς ιστότοποι με κριτικές χρηστών για ξενοδοχεία ή εστιατόρια, όπως οι Booking.com και TripAdvisor.com, έχουν γίνει πολλές φορές στόχοι παραπλανητικών αναρτήσεων. Οι επιτήδειοι δεν χτυπούν τυχαία εκεί: σύμφωνα με έρευνα της Κομισιόν, 57% των Ευρωπαίων αναζητούν πληροφορίες για τις διακοπές τους μέσω του Ιντερνετ. Το crowdturfing, όπως ονομάζεται, εξαπλώνεται ραγδαία, απειλώντας να νοθεύσει την ελεύθερη έκφραση στο Διαδίκτυο. Με τον όρο αυτό περιγράφεται η παραπλανητική διαφήμιση στην οποία καταφεύγουν οι επιχειρήσεις για να προωθήσουν τα προϊόντα τους μέσω του Διαδικτύου. Προέρχεται από τις λέξεις crowdsourcing, που σημαίνει ανάθεση καθηκόντων σε μια ομάδα ανθρώπων μέσω ανοικτής πρόσκλησης, και «astroturfing», που κυριολεκτικά σημαίνει τεχνητό γρασίδι, ενώ μεταφορικά δηλώνει την ενέργεια που διοργανώνεται με τρόπο ώστε να φαίνεται ότι πρόκειται για μια αυθόρμητη, μαζική αντίδραση. Το crowdturfing εμφανίστηκε πρώτη φορά στις ΗΠΑ και σταδιακά εξαπλώθηκε παντού. Πρόσφατα, η πρακτική αυτή κρίθηκε παράνομη από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και την Κομισιόν. Οι διαστάσεις του φαινομένου στο ελληνικό Ιντερνετ μέχρι σήμερα δεν έχουν μελετηθεί. Ωστόσο, μια βόλτα στις ψηφιακές γειτονιές είναι αρκετή για να κάνει τον υποψιασμένο χρήστη να σκεφτεί ότι κάτι δεν πάει καλά με ορισμένα από όσα διαβάζει. «Αναζητώ πάντα πληροφορίες στο Διαδίκτυο όταν θέλω να κάνω μια αγορά. Φροντίζω να διαβάζω τις κριτικές άλλων χρηστών που έχουν αγοράσει το προϊόν που με ενδιαφέρει, για να ξέρω τι να προσέξω», λέει στα «ΝΕΑ» ο 37χρονος ηλεκτρολόγος Δημήτρης Χρονόπουλος. Οι περιπτώσεις ανάρτησης παραπλανητικών σχολίων δεν είναι μεμονωμένες. Το crowdturfing αποτελεί παγκόσμια βιομηχανία εκατομμυρίων ευρώ, τα οποία διατίθενται σε χιλιάδες ανθρώπους που έχουν αποστολή να νοθεύσουν το περιεχόμενο του Ιντερνετ. «Δυστυχώς, την έχω πατήσει κι εγώ. Πριν από λίγο καιρό έκανα το λάθος να εμπιστευθώ τις κρίσεις κάποιων χρηστών του Ιντερνετ για μια ηλεκτρονική συσκευή. Τα άτομα αυτά έγραφαν ότι το προϊόν είναι "θεϊκό" και "φανταστικό" και έτσι αποφάσισα να το αγοράσω. Μόλις πήρα στα χέρια μου τη συσκευή, έπεσα από τα σύννεφα. Τίποτε από όσα είχα διαβάσει δεν ανταποκρινόταν στην πραγματικότητα», αναφέρει ο κ. Χρονόπουλος, προσθέτοντας ότι από τότε έγινε ιδιαίτερα επιφυλακτικός σε ό,τι διαβάζει στο Διαδίκτυο. Σήμερα υπάρχουν εταιρείες που χρησιμοποιούν ένα «στρατό» από χαμηλά αμειβόμενους ανθρώπους, οι οποίοι επί εικοσιτετραώρου βάσεως υποδύονται τους καταναλωτές, αναρτώντας ψεύτικες κριτικές. Τέσσερις ερευνητές από πανεπιστήμια των ΗΠΑ και της Κορέας που συμμετείχαν στο 21ο Διεθνές Συνέδριο του Παγκόσμιου Ιστού (WWW 2012), το οποίο διοργανώθηκε τον περασμένο Απρίλιο στη Λυών, ανακοίνωσαν ότι βρήκαν «εκπληκτικά στοιχεία που αποδεικνύουν ότι τα κακόβουλα συστήματα crowdsourcing όχι μόνο υφίστανται, αλλά αναπτύσσονται με μεγάλη ταχύτητα, τόσο ως προς τον αριθμό των εμπλεκομένων σε αυτά όσο και ως προς τα έσοδα που αποφέρουν». Η ερευνητική ομάδα έθεσε στο μικροσκόπιο δεκάδες αμερικανικούς ιστότοπους, όπως οι δημοφιλείς πλατφόρμες ShortTask και Amazon Mechanical Turk. Το 95% του περιεχομένου της πρώτης διαπιστώθηκε ότι αποτελείται από παραπλανητικά μηνύματα. Στην δεύτερη, το ποσοστό ανήλθε στο 12%. Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Ιλινόις στο Σικάγο ανακοίνωσαν τον Απρίλιο ότι αναπτύσσουν ένα αυτοματοποιημένο σύστημα που θα ξεχωρίζει τα ψεύτικα σχόλια από τα αυθεντικά. Το φαινόμενο ενδημεί κυρίως σε ιστότοπους που δημοσιεύουν σχόλια χρηστών για υπηρεσίες και προϊόντα, οι οποίοι δέχονται εκατοντάδες εκατομμύρια επισκέψεις από όλο τον κόσμο. Σύμφωνα με έρευνα της KwikChex, εταιρείας που ειδικεύεται στην «διαδικτυακή φήμη» των επιχειρήσεων, στο τέλος του 2011 περίπου 10 εκατομμύρια ψευδεπίγραφα σχόλια ήταν αναρτημένα στο δημοφιλές σάιτ TripAdvisor.com, το οποίο φιλοξενεί κριτικές για ξενοδοχεία και εστιατόρια. Οι κριτικές αυτές γράφονται από ξενοδόχους ή εστιάτορες που δημιουργούν προφίλ στους εν λόγω ιστότοπους και αναρτούν θετικά σχόλια για τις επιχειρήσεις τους, τού τύπου «πρόκειται για το καλύτερο ξενοδοχείο που έχω μείνει στη ζωή μου» ή «σε αυτό το εστιατόριο μαγειρεύουν καλύτερα και από τη μαμά μου»! Συμβαίνει, όμως, και το αντίθετο: ξενοδοχεία ή εστιατόρια δημοσιεύουν αρνητικά σχόλια για αντίπαλες επιχειρήσεις, με σκοπό να απομακρύνουν τον κόσμο από τους ανταγωνιστές τους. Κριτικές όπως «δεν θα ξαναπατήσω ποτέ σε αυτό το βρώμικο ξενοδοχείο» δεν είναι πάντα αυθεντικές. Αυτοί που πιάστηκαν στα πράσα Orangina. Τον περασμένο Φεβρουάριο, η σελίδα του γαλλικού αναψυκτικού Orangina στο facebook πλημμύρισε από φανατικούς πορτοκαλαδοπότες που έγραφαν ύμνους για το προϊόν. Ασφαλώς οι Γάλλοι δεν έγιναν ξαφνικά λάτρεις της... αεριούχου πορτοκαλάδας. Οπως αποκαλύφθηκε, πολλοί από τους λογαριασμούς χρηστών ήταν πλαστοί. Ωστόσο, η εταιρεία δεν παραδέχθηκε πότε ότι τους είχε δημιουργήσει εκείνη. Lifelift Style. Οι πλαστικές επεμβάσεις στην κλινική Lifelift Style μειώθηκαν κατακόρυφα το 2009, όταν ασθενείς άρχισαν να παραπονιούνται μέσω Ιντερνετ για κακά αποτελέσματα. Για να διορθώσει τη ζημιά, η κλινική έβαλε τους υπαλλήλους της να αναρτήσουν θετικά σχόλια παριστάνοντας τους πελάτες. Οταν η απάτη αποκαλύφθηκε, δικαστήριο της Νέας Υόρκης τής επέβαλε πρόστιμο 300.000 δολαρίων. Belkin. Η αμερικανική εταιρεία ηλεκτρονικών συσκευών Belkin αναγκάστηκε να ζητήσει συγγνώμη μετά την αποκάλυψη, τον Ιανουάριο του 2009, ότι προσέφερε χρήματα (65 σεντ για κάθε θετικό σχόλιο) σε χρήστες του Ιντερνετ, ζητώντας τους να γράψουν θετικές κριτικές για τα προϊόντα της στο Amazon, ακόμη κι αν αυτοί δεν ήταν κάτοχοι των συσκευών της εταιρείας. Η εταιρεία μάλιστα έδινε και οδηγίες στους υποτιθέμενους πελάτες για το πώς θα γράφουν τις κριτικές τους: «Μην κάνετε γραμματικά λάθη και να μας δίνετε πάντα την ανώτατη αξιολόγηση». TripAdvisor.com, Expedia.com, Hotels.com. Ορισμένες από τις κριτικές που γράφτηκαν για ξενοδοχεία και εστιατόρια ήταν ψευδεπίγραφες και προέρχονταν από ανθρώπους που είτε προωθούσαν τις επιχειρήσεις τους, είτε δυσφημούσαν τον ανταγωνισμό. Το 2011, δικαστήριο του Παρισιού υποχρέωσε τους εν λόγω ιστότοπους να καταβάλουν 430.000 ευρώ στην τοπική ένωση ξενοδόχων και εστιατόρων. Samsung. Το 2010 η σουηδική εταιρεία Viral Company κατηγορήθηκε ότι πλήρωνε ανθρώπους για να γράφουν ψεύτικα σχόλια στο Διαδίκτυο προκειμένου να προωθήσει μια νέα σειρά τηλεοράσεων Samsung. Τα σχόλια κατέκλυσαν τα φόρουμ της Σουηδίας, ώσπου ένας σουηδός μπλόγκερ αποκάλυψε την απάτη. Πώς να αποφύγετε τις παγίδες Δεν είναι εύκολο να διακρίνουμε αν αυτό που διαβάζουμε στο Ιντερνετ είναι ακριβές. Αν δεν θέλετε να πέσετε θύματα παραπλάνησης, φροντίστε να έχετε τα μάτια σας ανοιχτά σε κάθε σερφάρισμα. Κρατήστε μικρό καλάθι Αν βρεθείτε ξαφνικά αντιμέτωποι με θετικές κρίσεις για μια υπηρεσία ή ένα προϊόν για τα οποία δεν είχατε ακούσει τίποτε στο παρελθόν, καλό είναι να είστε επιφυλακτικοί. Κάποιες εταιρείες που λανσάρουν νέα προϊόντα ποντάρουν πολύ στη θετική υποδοχή που θα τους επιφυλάξουν οι καταναλωτές. Κολακευτικά σχόλια που επαναλαμβάνονται για ένα προϊόν πρέπει να σας βάλουν σε σκέψεις. Διαβάστε όλες τις γνώμες Αν θέλετε να πάρετε γνώμες άλλων χρηστών πριν κάνετε μια αγορά, μην ακολουθήσετε το ρητό ουκ εν τω πολλώ το ευ. Οσο περισσότερες κριτικές διαβάζετε (από διαφορετικούς χρήστες), τόσο πιο ολοκληρωμένη άποψη θα σχηματίσετε. Αν ένα ξενοδοχείο έχει πέντε σχόλια και είναι όλα θετικά, μη βασιστείτε απόλυτα σε αυτά. Αν όμως συγκεντρώνει 150 κριτικές, οι οποίες δεν συμπίπτουν, τότε η απόφαση που θα πάρετε στο τέλος μάλλον θα είναι η σωστή. Ελέγξτε τον συντάκτη Μια άλλη μέθοδος ελέγχου της αξιοπιστίας ενός σχολίου είναι να εντοπίσετε τον πρότερο ψηφιακό βίο του συντάκτη του. Αυτό μπορεί να γίνει ελέγχοντας τον λογαριασμό που έχει δημιουργήσει στα κοινωνικά δίκτυα ή σε κάποιο φόρουμ. Αν το μόνο που κάνει είναι να γράφει θετικά σχόλια για ένα συγκεκριμένο προϊόν, τότε η αξιοπιστία του πάει περίπατο. Αν όμως έχει γράψει σχόλια και για άλλα προϊόντα, το πιθανότερο είναι να πρόκειται για πραγματικό καταναλωτή και όχι για πληρωμένο χειροκροτητή. Ψάξτε εκτός Διαδικτύου Μη βασίζεστε αποκλειστικά στις κριτικές που διαβάζετε στο Ιντερνετ για να κάνετε μια αγορά. Ακόμη κι αν είναι καλοπροαίρετες, αυτό που είναι καλό για κάποιον δεν σημαίνει ότι είναι καλό και για εσάς. Τα likes δεν επαρκούν Είναι αυτονόητο ότι τα likes σε μια σελίδα ενός προϊόντος στο facebook δεν μεταφράζονται σε επάρκειά του - μάλλον σε καλή στρατηγική μάρκετινγκ της εταιρείας που το παράγει. ΑΡΙΘΜΟΙ - 4 στους 5 χρήστες του facebook δεν έχουν αγοράσει ποτέ προϊόν ή υπηρεσία που έχει διαφημιστεί στο κοινωνικό δίκτυο, σύμφωνα με πρόσφατη δημοσκόπηση μεταξύ αντιπροσωπευτικού δείγματος 1.032 αμερικανών χρηστών - 80% των μελών του facebook δήλωσε στην ίδια δημοσκόπηση ότι δεν επηρεάζεται ποτέ από τα σχόλια που κάνουν οι φίλοι του για συγκεκριμένα προϊόντα ή υπηρεσίες - 57% των Ευρωπαίων αναζητεί πληροφορίες για διακοπές μέσω Ιντερνετ, σύμφωνα με έρευνα της Κομισιόν. Δεν είναι τυχαίο λοιπόν το γεγονός πως τα περισσότερα κρούσματα ψεύτικων likes εντοπίζονται σε υπηρεσίες που σχετίζονται με τον τουρισμό (ιστότοποι με κριτικές χρηστών για ξενοδοχεία ή εστιατόρια) Source : TA NEA

Ο κυβερνοπόλεμος είναι εδώ

Υπάρχουν πολλά – ίσως τα περισσότερα – σ’ αυτόν τον κόσμο που δεν είναι αυτό που δείχνουν. Πάρτε για παράδειγμα το Διαδίκτυο: Για όλους όσοι το παρακολουθούμε από γεννησιμιού του (τα «τεχνοφρικιά», καταπώς μας αποκαλούσε ο πρώτος μου διευθυντής στο «Βήμα»), το Διαδίκτυο ήταν και είναι ό,τι καλύτερο έχει συμβεί στον πολιτισμό του ανθρώπου. Είναι ο μοναδικά δυναμικός ιστός πανανθρώπινης επικοινωνίας, οικονομικής συναλλαγής και καταχώρισης πληροφορίας, η υπέρτατη εγκυκλοπαίδεια της ανθρώπινης δραστηριότητας. Κι αν η επίδρασή του στον καθένα μας, ατομικά, είναι γνωστή και προφανής, οι πιο πρόσφατες μετρήσεις καταδεικνύουν με αριθμούς τον καταλυτικό ρόλο του και στην παγκόσμια οικονομία: Κατά τη μελέτη που δημοσίευσε τον Μάιο του 2011 το McKinsey Global Institute, περίπου 8 τρισ. δολάρια αλλάζουν χέρια ετησίως μέσω του ηλεκτρονικού εμπορίου και, σύμφωνα με μελέτη που παρουσίασε τον Μάρτιο του 2012 το Boston Consulting Group, οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις των χωρών του G20 που αξιοποιούν το Διαδίκτυο είχαν στα τρία τελευταία χρόνια 22% μεγαλύτερη ανάπτυξη από τις επιχειρήσεις που δεν το αξιοποιούν. Εκείνο όμως που δεν είναι άμεσα εμφανές είναι ότι το Διαδίκτυο μπορεί να καταστεί ο τέλειος Δούρειος Ιππος για την άλωση του ανθρώπινου πολιτισμού και το ξημέρωμά μας σε έναν νέο μεσαίωνα. Οι ιστορίες της επικαιρότητας που στοιχειοθετούν μια τέτοια «ψηφιακή Ιλιάδα» είναι σε πρώτη ματιά άσχετες μεταξύ τους: Στις 31 Μαΐου 2012 ο εκ των συνιδρυτών του Διαδικτύου και αντιπρόεδρος της Google, Βιντ Σερφ, κατήγγειλε στην Υποεπιτροπή Επικοινωνιών και Τεχνολογίας του Κογκρέσου των ΗΠΑ ότι «οι κομμουνιστές θέλουν να πάρουν τον έλεγχο του Διαδικτύου», στις 5 Ιουνίου 2012 η Microsoft ανακοίνωσε τη διάθεση ενός «περίεργου» μπαλώματος ασφαλείας για τα Windows, στις 6 Ιουνίου 2012 το περιοδικό «Time» μάς πληροφόρησε ότι «ο άνθρωπος που βρήκε τον Flame είπε στο Ισραήλ να σταματήσει προτού να είναι αργά» και, στις 8 Ιουνίου 2012, ο υπουργός Δικαιοσύνης των ΗΠΑ διέταξε έρευνες για τη διαρροή απόρρητων πληροφοριών «για θέματα που άπτονται της εθνικής ασφάλειας των ΗΠΑ». Οι κρίκοι που συνδέουν αυτές τις ιστορίες σε βρόχο και τον κάνουν «θηλιά στον λαιμό μας» είναι ιοί υπολογιστών, με ονόματα όπως Stuxnet, Flame και Duqu. Για το τι είναι ακριβώς και γιατί είναι τόσο επίφοβοι θα πρέπει να ξετυλίξουμε ένα κουβάρι τεχνολογίας και κατασκοπείας τουλάχιστον πέντε χρόνων. Πόσο μεγάλη είναι η «Μέρα Μηδέν»; Ηταν στο γύρισμα του Millenium, το 2000, όταν η παγκόσμια κοινότητα συνειδητοποίησε για πρώτη φορά το πόσο ευάλωτος είναι ο ψηφιακός ιστός της διαδικτύωσής μας: Δύο φοιτητές από τις Φιλιππίνες, με εξοπλισμό κόστους μικρότερου των 1.000 δολαρίων, εξαπέλυσαν έναν ιό που εμφάνιζε το μήνυμα «I love you» και προκάλεσαν ζημιές δισεκατομμυρίων δολαρίων. Συνελήφθησαν, αλλά αργότερα αφέθηκαν ελεύθεροι διότι... δεν υπήρχε νόμος που είχαν παραβιάσει! Εκτοτε ο κόσμος όλος έχει αποδυθεί στο παιχνίδι της γάτας με το ποντίκι, όπου ποικίλες εταιρείες «αντιβιοτικών» μάς πωλούν προγράμματα που κυνηγούν τους ιούς και οι κατασκευάστριες λειτουργικών συστημάτων – όπως η Microsoft – σπεύδουν να κλείνουν την όποια «μπουκαπόρτα» είχαν ξεχάσει ανοιχτή. Το μόνιμο πρόβλημα όλων μας είναι ότι και τα «αντιβιοτικά» και τα «μπαλώματα» δρουν αφού πρώτα ανιχνευθεί μια διάρρηξη, εντοπισθεί η «μπουκαπόρτα» μέσω της οποίας έγινε και βρεθεί το αντίδοτο. Το μεσοδιάστημα μεταξύ της ανίχνευσης και της αντιμετώπισης της διάρρηξης ονομάζεται «Hμέρα Μηδέν» (Zero Day) και είναι ακριβώς το χρονικό διάστημα κατά το οποίο... όλα τα κακά μπορεί να συμβούν. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Μπους Το ίχνος του «ψηφιακού κατασκόπου», όπως το συνέλαβε η εταιρεία ψηφιακής ασφάλειας Kaspersky. Το ότι «το κακό για τους άλλους μπορεί να είναι το δικό μας καλό» είναι βαθιά ριζωμένο στο σκεπτικό κάθε στρατιωτικού ή κατασκόπου, οπότε δεν πρέπει να μας εκπλήσσει η μετεξέλιξη του φαινομένου από «παιχνίδι ατόμων» σε «παιχνίδι κρατών», που συνέβη το 2006. Τη χρονιά εκείνη ο πρόεδρος του Ιράν ξενάγησε ξένους δημοσιογράφους στον υπόγειο πυρηνικό σταθμό της Nατάνζ και τους ενημέρωσε για το σχέδιό του να εγκαταστήσουν εκεί 50.000 συσκευές εμπλουτισμού ουρανίου με φυγοκέντρηση. Συζητώντας τα σενάρια αντιμετώπισης αυτής της προοπτικής ενός «πυρηνικού Ιράν», ο τότε πρόεδρος των ΗΠΑ, G. W. Bush, άκουσε την περίεργη εισήγηση του στρατηγού J. E. Cartwright: Του είπε ότι η μονάδα κυβερνοπολέμου που είχαν δημιουργήσει στη Στρατηγική Διοίκηση (United States Strategic Command) μπορούσε να διεισδύσει στους υπολογιστές των Ιρανών και να πλήξει τα συστήματα εμπλουτισμού ουρανίου. Ο πρόεδρος υιοθέτησε την πρότασή του και η επιχείρηση «Ολυμπιακοί Αγώνες» – όπως ιερόσυλα βαφτίστηκε – ξεκίνησε. Το πρώτο στάδιο της επιχείρησης πήρε καιρό, ώσπου να δημιουργηθεί ο κατάλληλος «ψηφιακός κατάσκοπος» που θα διεισέδυε μέσα από τα ψηφιακά μπλόκα ασφαλείας της Nατάνζ, θα χαρτογραφούσε τις διασυνδέσεις των ελεγκτών της Siemens που λειτουργούσαν τις συσκευές φυγοκέντρησης και θα αποκάλυπτε τα ευάλωτα σημεία τους. Το πρόγραμμα αυτό – που εκ των υστέρων μάθαμε ότι ονομάζεται Flame (Worm.Win32.Flame) – «φυτεύθηκε» στους υπολογιστές των Ιρανών στις αρχές του 2008, μέσω ενός προγράμματος εγκατάστασης που κρυβόταν στο φαινομενικά αθώο αρχειάκι autorun.inf , σε μνήμη USB. Ηταν ένα πρόγραμμα απίστευτα μεγάλο για την κατηγορία των ιών (20 MB), αλλά ήταν διαμοιρασμένο σε 20 διαφορετικά αλληλοσυνδεόμενα αρχεία τύπου DLL, γραμμένα με τη γλώσσα προγραμματισμού Lua – που συνήθως χρησιμοποιείται στην τεχνητή νοημοσύνη των βιντεοπαιχνιδιών. Οι κατασκοπευτικές του δυνατότητες ήταν επίσης πρωτόγνωρες: Εκτός από την αναπαραγωγή του και την εξάπλωσή του μέσω δικτύου και μνημών USB, μπορούσε να εγκαθίσταται και μεταμφιεσμένο σε αθώα αναβάθμιση των Windows, να «διαβάζει» οτιδήποτε έγραφε κανείς στο πληκτρολόγιο του υπολογιστή, να ηχογραφεί το τι έλεγε μέσω του μικροφώνου, να «φωτογραφίζει» ό,τι εμφανιζόταν στην οθόνη του και να κλέβει δεδομένα από τις πέριξ συσκευές – όπως τηλέφωνα και φορητούς υπολογιστές – που διέθεταν τεχνολογία ασύρματης επικοινωνίας Bluetooth. Για την αποστολή όλων των ευρημάτων του στα κεντρικά της Υπηρεσίας Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ (NSA) το Flame χρησιμοποιούσε ένα κρυπτογραφημένο κανάλι πρόσβασης στο Διαδίκτυο (C&C - Command and Control channel). Μετά τον κατάσκοπο, ο κομάντο Το δεύτερο στάδιο περιλάμβανε τη δημιουργία και εκπόρευση του «ψηφιακού κομάντο», που θα επιτελούσε τη δολιοφθορά βάσει των πληροφοριών που είχε συλλέξει ο «ψηφιακός κατάσκοπος». Οπως όμως αποκάλυψαν την 1η Ιουνίου 2012 οι «New York Times», στη φάση αυτή ενεπλάκη στην επιχείρηση η αντίστοιχη υπηρεσία κυβερνοπολέμου του Ισραήλ, η Μονάδα 8200. Εικάζεται είτε ότι χρειάζονταν την τεχνογνωσία της και τις κατασκοπευτικές διασυνδέσεις του Ισραήλ στο Ιράν είτε ότι ήταν ο μόνος τρόπος για να συγκρατήσουν τους Ισραηλινούς από μια παράτολμη αεροπορική επίθεση στη Nατάνζ. Το βέβαιο είναι ότι τότε ξεκίνησε μια συνεργασία που, αργότερα, οδήγησε στο άνοιγμα του ασκού του Αιόλου. Ο «ψηφιακός κομάντο» ετοιμάστηκε και το μόνο που έμενε προτού τον στείλουν στην αποστολή ήταν να τον δοκιμάσουν. Οι συσκευές φυγοκέντρησης που χρησιμοποιούσαν οι Ιρανοί ήταν οι P-1, αυτές που πουλούσε στη διεθνή «μαύρη αγορά των πυρηνικών» ο επικεφαλής του πακιστανικού πυρηνικού προγράμματος, Abdul Qadeer Khan. Οι Αμερικανοί διέθεταν μερικές τέτοιες από το 2003, όταν ο Καντάφι της Λιβύης είχε δεχθεί την αποπυρηνικοποίησή του και τους τις είχε παραδώσει. Εξαπέλυσαν λοιπόν τον «ψηφιακό κομάντο» στο λογισμικό Step-7 των PLC της Siemens – που καθοδηγούσαν και τις ιρανικές συσκευές – και αυτός άρχισε να τις... τρελαίνει: Μείωνε τον ρυθμό περιστροφής τους ή τις σταματούσε απότομα, κι άλλοτε τις έκανε να στριφογυρίζουν σαν δερβίσηδες, μέχρις ότου διαλύονταν. Ολα ήταν έτοιμα πλέον για την «κυβερνοεπίθεση», αλλά τότε ο πρόεδρος Μπους έχασε τις εκλογές. Λίγο προτού παραδώσει επίσημα την προεδρία, εξόρκισε τον διάδοχό του, Μπαράκ Ομπάμα, να μη σταματήσει δύο επιχειρήσεις: τους «Ολυμπιακούς Αγώνες» στο Ιράν και τα χτυπήματα με τηλεκατευθυνόμενα αεροπλανάκια στο Πακιστάν. Εκείνος συμφώνησε. Η αποκάλυψη του Stuxnet Ευγένιος Kασπέρσκι προς Πανεπιστήμιο του Τελ Αβίβ: «Το ψηφιακό μπούμερανγκ που πετάξατε ίσως επιστρέψει σε εσάς». Η φάση της δολιοφθοράς ξεκίνησε και, για τον πρώτο τουλάχιστον χρόνο, στέφθηκε με λαμπρή επιτυχία: Από τις 5.000 συσκευές φυγοκέντρησης των Ιρανών στη Nατάνζ, σχεδόν οι 1.000 εμφάνισαν την «τρέλα» που τους μετέδιδε ο κρυμμένος ιός. Οι ιρανοί τεχνικοί έκλειναν τα συστήματα, έψαχναν να βρουν τι έφταιγε, αντικαθιστούσαν τις συσκευές με άλλες, αλλά ύστερα από λίγο καιρό... ξανά τα ίδια. Εκνευρισμός, καθυστερήσεις, απολύσεις και όλα τα συστατικά της αποτυχίας. Αν όλα πήγαιναν κατ’ ευχήν, αυτός ο κρυμμένος από τα μάτια μας πόλεμος θα παρέμενε μια εσωτερική τραγωδία της Nατάνζ και θα κατέληγε σε μια «τεχνολογική ήττα» του Ιράν. Ωστόσο τον Ιούνιο του 2012 κάτι απρόβλεπτο συνέβη: Από ένα λάθος στον κώδικα του «κομάντο», μεταφορτώθηκε από τους ελεγκτές της Siemens στον φορητό υπολογιστή ενός ιρανού επιστήμονα. Εκείνος αναζήτησε απαντήσεις από τις εταιρείες «αντιβιοτικών». Μία, σχεδόν άγνωστη – η VirusBlokAda, από τη Λευκορωσία –, του βρήκε ότι είχε έναν πρωτόγνωρο ιό, που τον βάφτισε Stuxnet. Οταν μαθεύτηκε ότι ο Stuxnet στόχευε κατ’ εξοχήν τους ελεγκτές της Siemens, βαθύτατη ανησυχία κατέλαβε τις απανταχού βιομηχανίες: Τι θα συνέβαινε αν όσοι κρύβονταν πίσω του άρχιζαν να τους ζητούν λύτρα για να μην καταστρέψουν τις γραμμές παραγωγής τους; Εύλογα λοιπόν οι εταιρείες «αντιβιοτικών» – που τις καλύπτουν με τα προγράμματά τους – βάλθηκαν να εξιχνιάσουν το μυστήριο. Στην άλλη όχθη, πάλι, οι υπεύθυνοι των «Ολυμπιακών Αγώνων» προσπαθούσαν να καταλάβουν σε τι οφειλόταν το ξεσκέπασμα. Κατά το δημοσίευμα των «New York Times», κατέληξαν ότι είχε προκληθεί από αυθαίρετη αλλαγή του κώδικα εκ μέρους των Ισραηλινών. Παρά τη βαθύτατη ενόχλησή τους πάντως «εξέδωσαν» νέα έκδοση του Stuxnet και τον ξανάστειλαν στη Nατάνζ. Μία εβδομάδα μετά, νέα παρτίδα από 1.000 συσκευές φυγοκέντρησης βγήκε εκτός λειτουργίας. Ο ιρανικός «κυβερνοστρατός» Από την πλευρά τους, οι Ιρανοί δεν έμειναν για πολύ στην κατάσταση πανικού. Μολονότι αρχικά έκρυψαν τις δυσλειτουργίες στη Nατάνζ, τον Σεπτέμβριο του 2011 ανακοίνωσαν επίσημα ότι «ένας ηλεκτρονικός πόλεμος έχει εξαπολυθεί κατά του Ιράν» και διέθεσαν 1 δισ. δολάρια για την ανάπτυξη των δικών τους αμυντικών και επιθετικών δυνατοτήτων κυβερνοπολέμου. Μεταξύ αυτών, αγόρασαν νέο λογισμικό ελέγχου των συσκευών φυγοκέντρησης από την κινεζική ΖΤΕ και στρατολόγησαν δεκάδες χιλιάδες προγραμματιστές στον «Ιρανικό Κυβερνοστρατό». Μάλιστα τον Μάρτιο του 2012 ο ίδιος ο «Υπέρτατος Ηγέτης», Αλί Χαμενεΐ, διέταξε τη συγκρότηση του Ανώτατου Συμβουλίου Κυβερνοπολέμου, με επικεφαλής τον πρόεδρο, τον επικεφαλής της Επαναστατικής Φρουράς, τον επικεφαλής της Δικαιοσύνης και τον πρόεδρο του Κοινοβουλίου. Εν είδει μάλλον ανταπάντησης, τον Απρίλιο 2012 ένας νέος ιός τούς χτύπησε, σαρώνοντας αυτή τη φορά τους υπολογιστές που συνδέονταν με το υπουργείο Πετρελαίου του Ιράν και σβήνοντας τα αρχεία στους σκληρούς τους δίσκους. Στις 24 ώρες που χρειάστηκαν για να εγκλωβίσουν τον ιό, αναγκάστηκαν να κλείσουν όλους τους τερματικούς σταθμούς άντλησης πετρελαίου τους! Το τι περιλαμβάνει το οπλοστάσιο αυτών των κρατικών μονάδων κυβερνοπολέμου είναι πλέον άγνωστο. Ηδη από την 1η Σεπτεμβρίου 2011 το ουγγρικό Πανεπιστήμιο Τεχνολογίας και Οικονομίας στη Βουδαπέστη (BUTE) έχει εντοπίσει και άλλον παρεμφερή και συγγενή με τον Stuxnet ιό, τον Duqu (το όνομά του προέρχεται από το πρόθεμα «~DQ» που βάζει στα αρχεία που δημιουργεί). Η όλη κατάσταση θυμίζει το παγκόσμιο τοπίο μετά την πρώτη έκρηξη ατομικής βόμβας: Ολες οι μεγάλες δυνάμεις σπεύδουν να αποκτήσουν τις δικές τους κυβερνοβόμβες. Η ειδοποιός διαφορά είναι ότι τώρα δεν χρειάζονται εμπλουτισμένο ουράνιο και το κόστος αφορά μόνο τις αμοιβές κάποιων ταλαντούχων προγραμματιστών. Περιμένοντας το... τζίνι! Τη ζοφερότατη αυτή διάσταση του προβλήματος περιέγραψε με σαφήνεια εκείνος που ξεδιάλυνε τη δομή του Flame, o ιδρυτής της ομώνυμης ρωσικής εταιρείας «αντιβιοτικών» Ευγένιος Κασπέρσκι. Σε ομιλία του μόλις μία εβδομάδα μετά την αποδόμηση του Flame, στις 6 Ιουνίου 2012 και κατά τη διάρκεια του συνεδρίου Κυβερνοασφάλειας στο Πανεπιστήμιο του Tελ Aβίβ, είπε στο ισραηλινό του ακροατήριο: «Η χρήση κυβερνοόπλων είναι μια κάκιστη ιδέα. Η προωθημένη γνώση που επέτρεψε τη σύνταξη του προγράμματος δολιοφθοράς κατά των ιρανικών πυρηνικών εγκαταστάσεων θα γίνει σύντομα κτήμα και άλλων εθνών και, την επόμενη φορά, θα κατευθυνθεί εναντίον όσων το δημιούργησαν αρχικά. Το μήνυμά μου προς εσάς είναι: Σταματήστε το προτού να είναι αργά. Οι ιδέες διαχέονται υπερβολικά γρήγορα. Εχετε ξεβουλώσει το μπουκάλι και το τζίνι ετοιμάζεται να βγει». Η Microsoft, από την πλευρά της, έσπευσε να εκδώσει μπάλωμα ασφαλείας για το Flame (θα το βρείτε στη διεύθυνση http://support.microsoft.com/kb/2718704), αλλά κανείς δεν γνωρίζει πόσες μπουκαπόρτες θα βρεθούν μελλοντικά ανοιχτές και τι κλίμακας απώλειες θα καταγραφούν σε «Zero Days». Οπως χαρακτηριστικά συμπλήρωσε ο Κασπέρσκι, «η πολιτική υποδομή των κρατών που βασίζεται σε λειτουργικά συστήματα όπως τα Windows της Microsoft δεν μπορεί να ενισχυθεί ώστε να αντέξει τέτοιες κυβερνοεπιθέσεις. Ο μόνος τρόπος να διασφαλίσεις τα συστήματα που ελέγχουν την οικονομία και τη διανομή ηλεκτρικού ρεύματος και νερού είναι να χτίσεις ένα νέο λειτουργικό σύστημα, σχεδιασμένο εξαρχής να είναι απόλυτα ασφαλές. Γνωρίζω ότι έχετε αρκετούς προγραμματιστές στο Ισραήλ, αλλά όχι αρκετούς για να το φτιάξετε μέσα σε τρία με πέντε χρόνια. Εν τω μεταξύ, το ψηφιακό μπούμερανγκ που πετάξατε ίσως προλάβει να επιστρέψει σε εσάς». Θα μας σώσει ο ΟΗΕ; Αραγε ποια στρατηγική μπορεί να αποτρέψει την εξάπλωση των κυβερνοόπλων, την κατάληξή τους στα χέρια απερίσκεπτων ή ακόμη και τρομοκρατών και, τελικά, το... αιφνίδιο σβήσιμο του ψηφιακού μας πολιτισμού; Μια πρώτη απάντηση ίσως είναι η σύσταση μηχανισμού ελέγχου τους υπό τον ΟΗΕ, όπως κάναμε και για τα πυρηνικά. Την πρόταση την έχει ήδη κάνει η Διεθνής Υπηρεσία Τηλεπικοινωνιακών Προτύπων (ITU) και ελπίζει να θεσμοθετηθεί στη σχετική παγκόσμια συνδιάσκεψη που θα λάβει χώρα τον Δεκέμβριο, στο Ντουμπάι. Ωστόσο ο αντιπρόεδρος της Google, Βιντ Σερφ, ξιφούλκησε εναντίον της (βλ. http://regmedia.co.uk/2012/06/06/vintcerf.pdf) και κάλεσε τους Αμερικανούς να εξεγερθούν κατά της απειλής του ΟΗΕ να πάρει τον έλεγχο του Διαδικτύου, παραδίδοντάς τον στα χέρια της Κίνας και της Ρωσίας. Δεν γνωρίζω πού θα καταλήξει αυτή η αντιδικία, ή η όλη αναζήτηση λύσεων για τον έλεγχο των «ιών του πολέμου». Ελπίζω μόνο ο συνιδρυτής του Διαδικτύου, Βιντ Σερφ, να μη χρειαστεί να επαναλάβει τα λόγια του πατέρα της ατομικής βόμβας, Ρόμπερτ Οπενχάιμερ: «Τώρα έγινα ο Θάνατος, ο καταστροφέας των κόσμων». ΥΓ.: Η πλήρης διήγηση του πώς στήθηκαν και διεξάγονται οι ψηφιακοί «Ολυμπιακοί Αγώνες» εκδόθηκε στις 5 Ιουνίου 2012 ως βιβλίο, υπό τον τίτλο «Confront and Conceal». Θα το βρείτε στη διεύθυνση www.randomhouse.com/book/202541/confront-and-conceal-by-david-e-sanger Source : TO BHMA

Πώς λειτουργεί το σύστημα ηλεκτρονικής ψηφοφορίας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια Η έννοια της Προστασίας της Ιδιωτικότητας αναφέρεται στη θέσπιση του κατάλληλου νομικού πλαισίου και στην εφαρμογή ειδικών τεχνικών και τεχνολογιών για την προφύλαξη του πολίτη από την αποκάλυψη, σε μη εξουσιοδοτημένες οντότητες, πληροφοριών και δεδομένων που τον αφορούν[1]. Σε μια διαδικασία ψηφοφορίας, η έννοια αυτή αλλάζει. Πιο συγκεκριμένα, δεν ισχύει η έννοια της εξουσιοδοτημένης οντότητας, επιπλέον έχουμε αποτροπή από πώληση της ψήφου και ο ψηφοφόρος θα πρέπει να προστατεύεται από εξαναγκασμό ώστε να διασφαλίζεται η μυστικότητα της ψήφου. Επίσης σε μία τέτοιου είδους ψηφοφορία θα πρέπει να υπάρχει ένα είδος εγγύησης ότι η ψήφος δεν έχει τροποποιηθεί μετά την υποβολή της. Τέλος όταν αναφερόμαστε σε ηλεκτρονική ψηφοφορία ή ψηφοφορία από απόσταση εμφανίζονται ένα σύνολο παραμέτρων για την παραβίαση της ιδιωτικότητας οι οποίες σχετίζονται άμεσα με την διαδικασία της ψηφοφορίας. Παραδείγματα τέτοιων παραμέτρων είναι το Διαδίκτυο, κακόβουλο λογισμικό, ορθότητα του λογισμικού, κ.λπ. Πίνακας περιεχομένων [Απόκρυψη] 1 Σύστημα Ηλεκτρονικής ψηφοφορίας 2 Διαδικασία Ηλεκτρονικής Ψηφοφορίας 2.1 Διακρίσεις ανάλογα με το χώρο άσκησης του εκλογικού δικαιώματος 2.2 Υπάρχοντα Συστήματα 2.2.1 Το σύστημα Sensus 2.2.2 Το σύστημα E-Vox 2.2.3 Το σύστημα Direct Recording Election 2.2.4 InfoPoll Software 2.3 Περιπτώσεις εφαρμογής της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας στο εξωτερικό 3 Θεμελιώδεις Απαιτήσεις Ασφάλειας 4 Ασφάλεια απέναντι στους κινδύνους του Διαδικτύου 5 Βασικές τεχνικές προσέγγισης για την προστασία της Ιδιωτικότητας 6 Νομικά θέματα 7 Σχετική Βιβλιογραφία 8 Σχετικοί σύνδεσμοι Σύστημα Ηλεκτρονικής ψηφοφορίας [Επεξεργασία] Με τον όρο ηλεκτρονική ψηφοφορία εννοούμε την άσκηση του εκλογικού δικαιώματος, με τη χρήση ηλεκτρονικών μεθόδων. Δυο είναι τα θεμελιώδη στοιχεία που συνθέτουν την ηλεκτρονική ψηφοφορία και τη διαφοροποιούν από τα υπάρχοντα συστήματα της εκλογικής διαδικασίας: η δυνατότητα άσκησης του εκλογικού δικαιώματος από απόσταση και η χρήση υπολογιστικού συστήματος για την οργάνωση και διεξαγωγή της όλης εκλογικής διαδικασίας. Ένα τέτοιο σύστημα ηλεκτρονικής ψηφοφορίας είναι ένα σύνθετο πληροφοριακό σύστημα που περιλαμβάνει: Σύστημα υλικού και λογισμικού Εξυπηρετητές και σταθμούς εργασίας, ΒΔ που επικοινωνούν με ασφαλή υποδομή Κρυπτογραφικά πρωτόκολλα, ΛΣ κτλ Ένα σύνολο εξουσιοδοτημένων οντοτήτων που εμπλέκονται στη διεξαγωγή της ψηφοφορίας. Ένα σύνολο διαδικασιών και κανόνων που καθορίζουν τον τρόπο διεξαγωγής της ψηφοφορίας και παρακολουθούν και ελέγχουν όλα τα επιμέρους στάδια διασφαλίζοντας έτσι την ακεραιότητα και την εγκυρότητα του αποτελέσματος [1] Κάθε τέτοιου είδους πληροφοριακού συστήματος που χρησιμοποιείται για μια διαδικασία ψηφοφορία θα πρέπει [1][2][3][4]: Να υποστηρίζει όλες εκείνες τις διαδικασίες που απαιτούνται για την ομαλή οργάνωση και διεξαγωγή της ψηφοφορίας Να υποστηρίζει τη χρήση ψηφοδελτίων διαφορετικής μορφής και να μπορεί να προσαρμόζεται σε διαφορετικούς τύπους ψηφοφόρων Να υποστηρίζει όλους τους διαφορετικούς ρόλους που εμπλέκονται στο σύστημα ως χρήστες και να εγγυάται προσβασιμότητα σε όσο το δυνατό μεγαλύτερο αριθμό πολιτών Να προστατεύει θεμελιώδεις δημοκρατικές αρχές σε κάθε στάδιο της ψηφοφορίας Να υποστηρίζει τη διαφάνεια και την ελεγξιμότητα της όλης διαδικασίας Να είναι πρακτικό στην υλοποίησή του και αποδοτικό Διαδικασία Ηλεκτρονικής Ψηφοφορίας [Επεξεργασία] Μια διαδικασία εκλογής περιλαμβάνει τα εξής στάδια: Registration (εγγραφή): Η εκλογική αρχή δημιουργεί την εκλογική λίστα και την δημοσιεύει στο δίκτυο. Ακολουθεί μια περίοδος παραπόνων στην διάρκεια της οποίας οι ψηφοφόροι πρέπει να εκθέσουν τις αντιρρήσεις τους. Ακολούθως η τελική λίστα δημοσιεύεται από την εκλογική αρχή. Voting (Ψηφοφορία): Η ψηφοφορία χωρίζεται σε δύο φάσεις: Validation (Επιβεβαίωση):Περιλαμβάνει τον έλεγχο της εγκυρότητας αυτών που επιχειρούν να ψηφίσουν και επιτρέπει μόνο στους νόμιμους ψηφοφόρους που δεν έχουν ακόμη ψηφίσει να προχωρήσουν στη διαδικασία. Collection (Συλλογή): Διαδικασία συλλογής των έγκυρων ψήφων. Tallying (Καταμέτρηση): Η αρχή συλλογής ψήφων σταματά να δέχεται ψήφους και αρχίζει την καταμέτρηση. Τα τελικά αποτελέσματα δίνονται στη δημοσιότητα.[5] Διακρίσεις ανάλογα με το χώρο άσκησης του εκλογικού δικαιώματος [Επεξεργασία] Η ηλεκτρονική ψηφοφορία είναι δυνατόν να πραγματοποιηθεί είτε στα παραδοσιακά εκλογικά τμήματα είτε, σε οποιοδήποτε άλλο χώρο από τον οποίο υπάρχει η δυνατότητα πρόσβασης στο διαδίκτυο. Σύμφωνα με τα παραπάνω, προκύπτει μια ουσιαστική διάκριση μεταξύ των μορφών που μπορεί να λάβει η ηλεκτρονική ψηφοφορία, η οποία συναρτάται με το χώρο από τον οποίο ο εκλογέας επιλέγει να ασκήσει το εκλογικό του δικαίωμα: Ηλεκτρονική ψηφοφορία εντός των εκλογικών τμημάτων (poll site e-voting): Στην περίπτωση αυτή, η ψηφοφορία γίνεται στα εκλογικά κέντρα, υπό την εποπτεία των αρμόδιων διοικητικών αρχών, οι οποίες έχουν την ευθύνη για τον έλεγχο της καλής λειτουργίας του υλικού και του λογισμικού του υπολογιστικού συστήματος, καθώς και την εποπτεία του περιβάλλοντος χώρου.Με την ύπαρξη εποπτείας, διαφυλάσσεται ο μυστικός χαρακτήρας της διαδικασίας και αποτρέπονται φαινόμενα άσκησης πιέσεων επί των εκλογέων, όπως απειλές, εκφοβισμός, ή άσκηση βίας, προκειμένου να διαμορφώσουν την ψήφο τους κατά συγκεκριμένο τρόπο. Η εποπτεία των αρμόδια διοικητικών οργάνων καλείται να διασφαλίσει ότι οι πολίτες δεν θα συναντήσουν προσκόμματα κατά την άσκηση του εκλογικού τους δικαιώματος, ενώ ταυτόχρονα μειώνει τον κίνδυνο ύπαρξης φαινομένων πλαστοπροσωπίας.Υποκατηγορία της άσκησης της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας σε εποπτευόμενο από τις αρχές χώρο, αποτελεί η άσκηση του εκλογικού δικαιώματος σε κατάλληλα διαμορφωμένα περίπτερα (kiosk voting) ή θαλάμους, τα οποία είναι τοποθετημένα σε χώρους, όπου είναι ευχερής η προσέγγιση από το κοινό, όπως εμπορικά κέντρα, ταχυδρομεία, κ.ά. Και οι χώροι αυτοί θα επιτηρούνται από τους αρμόδιους υπαλλήλους. Ηλεκτρονική ψηφοφορία που πραγματοποιείται από απόσταση (remote E-voting): Η άσκηση του ηλεκτρονικού δικαιώματος γίνεται από οποιοδήποτε ιδιωτικό χώρο, όπου το μηχάνημα, μέσω του οποίου καταθέτει την ψήφο του ο εκλογέας, ελέγχεται από τον ίδιο ή κάποιον τρίτο. Ο χώρος αυτός μπορεί να είναι η οικία, ο επαγγελματικός χώρος του ψηφοφόρου, ή κάποιος δημόσιος χώρος, όπως τα "internet café". Το σύστημα αυτό ψηφοφορίας είναι προφανές ότι μεγιστοποιεί την ευκολία συμμετοχής στην ψηφοφορία. Εγείρει, όμως, σημαντικές επιφυλάξεις για τις συνθήκες κάτω από τις οποίες ο ψηφοφόρος ασκεί το δικαίωμα του, καθώς και για το εάν οι δυνατότητες που παρέχει η σύγχρονη τεχνολογία, είναι σε θέση να διασφαλίσουν ότι το περιεχόμενο της ψήφου θα παραμείνει μυστικό και αναλλοίωτο. Εν ολίγοις, η διάκριση μεταξύ της εποπτευόμενης και μη εποπτευόμενης ηλεκτρονικής ψήφου είναι ουσιαστική, διότι συνδέεται άμεσα με το επίπεδο ελέγχου που ασκούν στην όλη διαδικασία οι αρμόδιοι φορείς. Η απουσία εποπτείας είναι δυνατόν να επιτρέψει την παραβίαση της μυστικότητας και της ελευθερίας της ψήφου.Η ηλεκτρονική ψηφοφορία από απόσταση με τη χρήση του διαδικτύου, αποτελεί επιμέρους κατηγορία των λεγόμενων RVEM (Remote Voting by Electronic Means) δηλαδή ψηφοφορία από απόσταση με τη χρήση ηλεκτρονικών μέσων: Άλλα τέτοια μέσα μπορεί να αποτελούν: Ψηφοφορία με τη χρήση τηλεφώνου. Αυτός ο τύπος του συστήματος μπορεί να λειτουργήσει είτε με τη χρήση των γραμμών της σταθερής τηλεφωνίας ή με τη χρήση κινητών τηλεφώνων. Η ψήφος με την αποστολή μηνυμάτων μέσω κινητού τηλεφώνου (SMS - Short Message Service), Χρήση της Ψηφιακής Διαδραστικής Τηλεόρασης (Interactive Digital Television). Η τεχνολογία αυτή αξιοποιεί τη δυνατότητα διάδρασης των νέων τύπων τηλεόρασης για να διευκολύνει τους ψηφοφόρους να καταθέσουν την ψήφο τους. [6] Υπάρχοντα Συστήματα [Επεξεργασία] Το σύστημα Sensus [Επεξεργασία] Το Sensus [5] είναι ένα πρακτικό και ασφαλές σύστημα για διεξαγωγή δημοσκοπήσεων (ακόμη και εκλογών) μέσω δικτύων.Το Sensus επιτρέπει στο ψηφοφόρο να επαληθεύσει, ατομικά, ότι η ψήφος του μετρήθηκε σωστά και ανώνυμα να ελέγξει την ορθότητα των αποτελεσμάτων της ψηφοφορίας.Το Sensus είναι ένα εύκολα προσαρμόσιμο αρθρωτό σύστημα. Το πρωτόκολλο ψηφοφορίας του απαιτεί την ύπαρξη ενός συστήματος επιβεβαιωτή (validator), ενός συστήματος καταμετρητή (tallier) και ενός συστήματος διεξαγωγής της δημοσκόπησης (pollster). Άλλα επιπρόσθετα συστήματα μπορούν να αυξήσουν την λειτουργικότητα του Sensus. Το σύστημα E-Vox [Επεξεργασία] Το σύστημα αυτό, που ονομάζεται E-Vox[6] συνδυάζει την ευελιξία ενός συστήματος VBM (Vote By Mail) με την ταχύτητα και την ισχύ των σύγχρονων υπολογιστών. Το σύστημα σχεδιάστηκε να είναι στο σύνολο του φιλικό προς το χρήστη. Με τον όρο φιλικό προς το χρήστη εννοούμε ότι ο εκάστοτε ψηφοφόρος χρειάζεται να εκτελέσει τον ελάχιστο αριθμό βημάτων που απαιτεί η εκλογική διαδικασία και τίποτα άλλο. Τα δύο απαραίτητα βήματα στην όλη διαδικασία είναι η εγγραφή και η ψηφοφορία. Το σύστημα Direct Recording Election [Επεξεργασία] Οι τεχνολογίες πληροφορικής έχουν δημιουργήσει το απόλυτο σύστημα ψηφοφορίας «Direct Recording System» [7]. Το σύστημα αυτό καταγράφει τα αποτελέσματα πλήρως και με ακρίβεια.Με ένα σύστημα που βασίζεται σε έντυπα, το ηλεκτρονικό εξάρτημα είναι συνήθως μια συσκευή πινακοποίησης. Αυτό σημαίνει ότι οι ψήφοι μετριούνται από ένα ηλεκτρονικό σύστημα, το οποίο είναι πολύ πιο γρήγορο από την καταμέτρηση με το χέρι. Ορισμένα συστήματα εκτύπωσης ψηφοδελτίων μοιάζουν με τα DRE συστήματα. Οι ψηφοφόροι χρησιμοποιούν μια οθόνη touchscreen ή παρόμοια ηλεκτρονική συσκευή για να κάνουν τις επιλογές τους. Όταν ο εκλογέας καταθέσει τη ψήφο του, ένας εκτυπωτής συνδεδεμένος με τη συσκευή παράγει ένα χάρτινο ψηφοδέλτιο. Ένας εκλογικός υπάλληλος ή ένας επίσημος εθελοντής λαμβάνει όλα τα ψηφοδέλτια σε χαρτί, που παράγονται σε μια κεντρική τοποθεσία, για να τα καταμετρήσουν μόλις κλείσουν οι κάλπες. Μια ξεχωριστή ηλεκτρονική συσκευή σαρώνει οπτικά αυτά τα ψηφοδέλτια και εκδίδει τα αποτελέσματα. InfoPoll Software [Επεξεργασία] Η εταιρία InfoPoll βοηθάει στη συγκέντρωση των δεδομένων που έχετε ανάγκη γρήγορα, οικονομικά και αξιόπιστα. Είτε διεξάγεται μία έρευνα σε μερικές χιλιάδες άτομα, είτε γίνεται έρευνα αγοράς σχετικά με ευκαιρίες για νέα προϊόντα, είτε πραγματοποιείται αξιολόγηση ενός Web site, η InfoPoll, επιτρέπει να γίνει εύκολα, γρήγορα και επαγγελματικά. InfoPoll[8] είναι το όνομα της εταιρίας, καθώς και το όνομα της σειράς των προϊόντων, που επιτρέπουν στους χρήστες να σχεδιάσουν HTML φόρμες για οποιοδήποτε είδος έρευνας και τύπο δεδομένων. Σε αυτές συμπεριλαμβάνονται ερωτηματολόγια, απλά ή σύνθετα, οι λίστες ταχυδρομείου και άλλα. Η σειρά λογισμικού InfoPoll «τρέχει» σε πλατφόρμα που χρησιμοποιεί Microsoft Windows. Οι χρήστες μπορούν να προσπελάσουν τις δημοσιευμένες φόρμες με χρήση ενός web browser, από οποιαδήποτε υπολογιστική πλατφόρμα. Θεμελιώδεις Απαιτήσεις Ασφάλειας [Επεξεργασία] Η ψηφοφορία δεσμευτικού χαρακτήρα διέπεται από συνταγματικά κατοχυρωμένες καταστατικές αρχές. Το 2002 το Συμβούλιο της Ευρώπης υιοθέτησε έναν κώδικα καλής πρακτικής για εκλογικά θέματα ο οποίος αναγνωρίζει πέντε θεμελιώδεις αρχές για τη διενέργεια δημοκρατικών εκλογών[1][10]: Καθολική ψηφοφορία (universal suffrage): Κάθε πολίτης έχει το δικαίωμα ψήφου και εκλογής εφόσον πληρεί τις προϋποθέσεις που ορίζει ο νόμος πχ ηλικία και εθνικότητα). Ισότητα της ψήφου και των ψηφοφόρων (equal suffrage): Κάθε πολίτης δικαιούνται μια ψήφο και όλες οι ψήφοι είναι μεταξύ τους ισοδύναμες. Ελευθερία της ψήφου και της ψηφοφορίας (free suffrage): Ο ψηφοφόρος έχει το δικαίωμα να εκφράσει τη βούλησή του ελεύθερα και χωρίς κανένα εξαναγκασμό ή άσκηση πίεσης. Μυστικότητα της ψήφου (secret suffrage): Ο ψηφοφόρος έχει το δικαίωμα να ψηφίσει μυστικά. Αμεσότητα της ψήφου και της ψηφοφορίας (direct suffrage): Οι ψήφοι που έχουν υποβληθεί από τους ψηφοφόρους καθορίζουν απευθείας το εκλογικό αποτέλεσμα. Σε ένα σύστημα ηλεκτρονικής ψηφοφορίας, η εφαρμογή των πέντε καταστατικών αρχών προσδιορίζει ένα σύνολο θεμελιωδών απαιτήσεων ασφάλειας που πρέπει να ικανοποιούνται. Οι απαιτήσεις αυτές είναι οι εξής[1][3]: Δημοκρατικότητα: Ένα σύστημα χαρακτηρίζεται δημοκρατικό αν και μόνο αν νόμιμοι ψηφοφόροι δικαιούνται να ψηφίσουν. Ορθότητα – Ακρίβεια: Η ορθότητα απαιτεί ότι το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας που ανακοινώνεται είναι το πραγματικό αποτέλεσμα των εκλογών. Μυστικότητα: Σχετίζεται με το γεγονός ότι όλες οι ψήφοι παραμένουν μυστικές σε όλη τη διάρκεια της ψηφοφορίας αλλά και μετά τη λήξη της. Μη αναγκαιότητα έκδοσης απόδειξης: Το κρυπτογραφικό πρωτόκολλο που χρησιμοποιεί το σύστημα είναι σε θέση να πείθει τον ψηφοφόρο ότι η ψήφος του καταμετρήθηκε στο τελικό αποτέλεσμα χωρίς όμως να μπορεί να παρέχει απόδειξη γι’ αυτό. Προστασία από εξαναγκασμό: Κανένας ψηφοφόρος δεν κατέχει ούτε είναι σε θέση να δημιουργήσει μία απόδειξη που να δείχνει το περιεχόμενο της ψήφου του. Δικαιοσύνη: Η απαίτηση αυτή διασφαλίζει ότι κανείς δεν μπορεί να μάθει το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας πριν από την τελική καταμέτρηση των ψήφων και την επικύρωση του αποτελέσματος. Επαληθευσιμότητα : Σχετίζεται με την ύπαρξη μηχανισμών ελέγχου της διαδικασίας ψηφοφορίας προκειμένου αυτοί να εξασφαλίσουν ότι όλες οι ψήφοι παραλήφθηκαν κανονικά και καταμετρήθηκαν σωστά. Επαληθεύσιμη συμμετοχή: Διασφαλίζει ότι υπάρχει δυνατότητα να βρεθεί αν ένας συγκεκριμένος συμμετείχε ή όχι στην ψηφοφορία. Ανθεκτικότητα: Εγγυάται ότι δεν μπορεί να λάβει χώρα μια προσωρινή συνεργασία είτε ψηφοφόρων είτε αρχών η οποία θα μπορούσε να διακόψει τη διαδικασία ψηφοφορίας. Ασφάλεια απέναντι στους κινδύνους του Διαδικτύου [Επεξεργασία] Μεγάλο ρόλο παίζει και αξίζει να αναφερθεί ότι έχει να κάνει με την ασφάλεια στο Διαδίκτυο. Πιο συγκεκριμένα μπορούμε να την χωρίσουμε σε τρία επίπεδα [1][11] α) ασφάλεια των κεντρικών web εξυπηρετητών και των δεδομένων που αποθηκεύονται σ’ αυτούς, β) ασφάλεια κατά την επικοινωνία των δεδομένων μεταξύ εξυπηρετητών και των συστημάτων των χρηστών- πελατών, γ) ασφάλεια των υπολογιστών των χρηστών. Επιπλέον, μείζον σημασίας είναι η τήρηση της κατάλληλης πληροφορίας και η ταυτοποίηση στην επικοινωνία πελάτη-εξυπηρετητή. Μια πρώτη κατηγορία επιθέσεων έχουν στόχο τους κεντρικούς εξυπηρετητές ή τους υπολογιστές των χρηστών είναι οι λεγόμενες επιθέσεις διείσδυσης (penetration attacks)[1][4]. Οι επιθέσεις αυτές αποτελούν ευθεία προσπάθεια παραβίασης ιδιωτικότητας του ψηφοφόρου οι οποίες εγκαθιστούν κακόβουλα προγράμματα, όπως είναι τα προγράμματα δούρειων ίππων, και έχουν ως στόχο να υποκλέψουν προσωπικά στοιχεία του ψηφοφόρου και το περιεχόμενο της ψήφου του. Τέτοιου τύπου επιθέσεις είναι ιδιαίτερα σοβαρές επειδή δεν είναι εύκολα ανιχνεύσιμες δεδομένου ότι τα συνήθη πρωτόκολλα ασφαλείας, όπως το SSL και το HTTPS, που χρησιμοποιούνται λειτουργούν σε υψηλότερο επίπεδο από αυτό του υπολογιστή-στόχου της επίθεσης. Μια άλλη κατηγορία επιθέσεων στοχεύει στην επικοινωνία μεταξύ των συστημάτων των χρηστών και των εξυπηρετητών. Γι’ αυτό τον λόγο θα πρέπει το κανάλι μεταφοράς των ψήφων να παραμένει έμπιστο σε όλη την διάρκεια της ψηφοφορίας. Τρόποι προστασίας είναι η αυθεντικοποίηση του καναλιού και η κρυπτογράφηση των δεδομένων κατά την μεταφορά. Ένα άλλο είδος επιθέσεων παραβίασης της ιδιωτικότητας είναι οι επιθέσεις πλαστοπροσωπίας (spoofing), όπου οι επιτιθέμενοι προσποιούνται ότι είναι εξουσιοδοτημένες οντότητες και κατευθύνουν τον ανυποψίαστο ψηφοφόρο να συνδεθεί με ένα μη νόμιμο ιστότοπο αντί για τον πραγματικό. Βασικές τεχνικές προσέγγισης για την προστασία της Ιδιωτικότητας [Επεξεργασία] Για την διασφάλιση της προστασίας της ιδιωτικότητας υπάρχουν δύο βασικές προσεγγίσεις: η υποβολή της ψήφου μέσω ενός καναλιού ανώνυμης επικοινωνίας και η υποβολή της ψήφου απευθείας σε κρυπτογραφημένη μορφή. Κανάλια ανώνυμης επικοινωνίας: Επιτρέπει σε έναν αποστολέα ενός μηνύματος να κρατήσει μυστική την ταυτότητά του από τον παραλήπτη του μηνύματος. Αποσύνδεση της ψήφου από τον ψηφοφόρο Δυνατότητα ελέγχου ότι η ψήφος του ψηφοφόρου είναι νόμιμη. Ένας τρόπος υλοποίησης ενός καναλιού ανώνυμης επικοινωνίας είναι τα Mix-nets, όπου m εξυπηρετητές που ονομάζονται mix-servers, ακολουθιακά αποκρυπτογραφούν και μεταθέτουν τα ψηφοδέλτια ώστε με καμία συνωμοσία μεταξύ των mix-servers να μην είναι δυνατή η συσχέτιση μιας ψήφου με τον ψηφοφόρο[1]. Ομομορφικές Συναρτήσεις Κρυπτογράφησης: Η βασική ιδέα της κατηγορίας στηρίζεται στη χρήση εγγράψιμων ψηφοδελτίων. Συγκεκριμένα κάθε ψηφοφόρος λαμβάνει ένα κρυπτογραφημένο διαπιστευτήριο ψηφοφορίας από τις εκλογικές αρχές, το οποίο συνδυάζει μαζί με την ψήφο του , αξιοποιώντας τις ομομορφικές ιδιότητες ορισμένων πιθανοτικών κρυπτοσυστημάτων. Κάθε διαπιστευτήριο αποτελείται από τυχαίους αριθμούς, έναν από κάθε εκλογική αρχή και λαμβάνεται υπόψη κατά τη φάση της καταμέτρησης, ώστε να εξασφαλίζεται η ορθότητα του αποτελέσματος [1]. Νομικά θέματα [Επεξεργασία] Κατά τους Mitrou L. et al. [1][12] η θέσπιση ενός συστήματος ηλεκτρονικής ψηφοφορίας, θα πρέπει να συμμορφώνεται με συνταγματικές αρχές και να προσφέρει του ίδιους μηχανισμούς ασφάλεια για την ιδιωτικότητα του ψηφοφόρου, όπως ακριβώς συμβαίνει με τις παραδοσιακές ψηφοφορίες. Πιο συγκεκριμένα: Το σύστημα θα πρέπει να διασφαλίζει την εμπιστευτικότητα, τη διαθεσιμότητα, την ακεραιότητα, τη διαφάνεια ,τη λογοδοσία και το δημόσιο έλεγχο κάθε επιμέρους σταδίου της διαδικασίας. Θα πρέπει να σέβεται τα θεμελιώδη ατομικά και πολιτικά δικαιώματα, όπως αυτά είναι αποτυπωμένα στο Σύνταγμα, και να εκπληρώνει τις υποχρεώσεις που απορρέουν από τα δικαιώματα αυτά. Θα πρέπει να είναι σχεδιασμένο με τρόπο που να ενθαρρύνει τη συμμετοχή των ψηφοφόρων.

Νέο και οικονομικό κατασκοπευτικό όπλο

Το Πεντάγωνο σχεδιάζει να εγκαταστήσει πολλές κατασκοπικές συσκευές στο έδαφος του Αφγανιστάν μετά την αποχώρηση των αμερικανικών στρατευμάτων. Οι καμουφλαρισμένες ως πέτρες πομποί μεγέθους παλάμης πρέπει να παρακολουθούν τους Αφγανούς στα πιο απρόσμενα σημεία. Οι «λίθοι-κατάσκοποι» σχεδιάστηκαν από την εταιρεία Lockheed Martin και παρακολουθούν την κατάσταση στον γύρω τους χώρο και σε περίπτωση ύποπτης δραστηριότητας στέλνουν τα δεδομένα στο συντονιστικό τους κέντρο. Όπως διαβεβαιώνουν οι κατασκευαστές τους, ορισμένα μοντέλα τους είναι ικανά να λειτουργούν αυτόνομα έως και 20 χρόνια. Κάθε τέτοιος αισθητήρας θα κοστίζει περίπου 1000 δολάρια. Source : http://www.ikypros.com/easyconsole.cfm/id/49782

Μαθηματικό μοντέλο στην πρόληψη εγκληματικότητας

ις περιοχές που είναι πιθανόν να «χτυπήσουν» κλέφτες θα υπολογίζει μια μαθηματική εξίσωση, στην οποία κατέληξαν επιστήμονες του αμερικανικού πανεπιστημίου UCLA! Το μαθηματικό - στατιστικό μοντέλο αναλύει χωρικά και χρονολογικά δεδομένα από τις έως τώρα κλοπές σε μία πόλη προκειμένου να εντοπιστούν «καυτά» σημεία εγκληματικότητας. Έτσι οι επιστήμονες μπορούν να εκτιμήσουν κατά προσέγγιση σε ποιες περιοχές ή γειτονιές είναι πιθανότερο να συμβούν τα επόμενα κρούσματα κλοπών. Η πρόβλεψη αυτή θα μπορούσε μελλοντικά να βοηθήσει την αστυνομία να επικεντρώσει καλύτερα την αστυνόμευση. Το νέο μοντέλο πρόβλεψης βασίζεται στην ανάλυση -με μαθηματικά «εργαλεία»- προτύπων και τάσεων σε σειρές δεδομένων, μία δραστηριότητα που μελετάται εδώ και δεκαετίες όχι μόνο στα φυσικά και βιολογικά συστήματα, αλλά και στα κοινωνικά, ώστε να προβλεφθούν μελλοντικές συμπεριφορές και συμβάντα. Αυτή η αξιοποίηση των μαθηματικών, έχει ενταθεί τελευταία στο πεδίο της εγκληματικότητας, καθώς έχει εμπειρικά παρατηρηθεί ότι οι κλοπές κι άλλες μορφές παρανόμων δραστηριοτήτων συγκεντρώνονται σε συγκεκριμένες περιοχές στο χώρο και σε συγκεκριμένες περιόδους στο χρόνο. Η μαθηματική ανάλυση -που βασίζεται σ’ ένα σύστημα παραβολικών διαφορικών εξισώσεων και στη λεγόμενη «θεωρία διακλάδωσης»- επιδιώκει ν’ αποκαλύψει τέτοια «κρυφά» πρότυπα στις κλοπές. Το νέο μαθηματικό μοντέλο συνδυάζει τα δημογραφικά, οικονομικά, οικολογικά κ.α. χαρακτηριστικά των γειτονιών μίας πόλης με τις κλοπές που έχουν ήδη γίνει, για να προβλέψει ποιες γειτονιές κινδυνεύουν περισσότερο στο μέλλον. Τα μέχρι τώρα στατιστικά στοιχεία, για παράδειγμα, δείχνουν ότι οι νέες κλοπές τείνουν να συμβαίνουν συχνότερα είτε σε σπίτια που έχουν ήδη αποτελέσει στόχο των ληστών, είτε που γειτνιάζουν με σπίτια όπου έχουν γίνει ήδη κλοπές. Ως βασικό κριτήριο για τους υπολογισμούς λαμβάνεται η εκτίμηση ότι οι κλέφτες «χτυπάνε» ανάλογα με την λεγόμενη «αξία ελκυστικότητας» που θεωρούν ότι έχουν τα σπίτια μιας γειτονιάς. Αυτή η αξία, κατά τους ερευνητές, μετριέται με βάση το πόσο εύκολα ένας κλέφτης πιστεύει πως μπορεί να κλέψει ένα σπίτι, κατάστημα, γραφείο κλπ., χωρίς να συλληφθεί ή να έχει άλλες αρνητικές συνέπειες κατά την πράξη του. Ένας χώρος που έχει ήδη γίνει στόχος κλοπής (όπως και τα γειτονικά οικήματα), έχει αυξημένη «αξία ελκυστικότητας» στα μάτια πολλών κλεφτών. Όσο πιο πολλές κλοπές συμβαίνουν σε μία περιοχή, τόσο αυτή γίνεται πιο ελκυστική στα μάτια των κλεφτών. Αν σε μία γειτονιά ή ευρύτερη περιοχή, για κάποιο λόγο, δεν σημειωθούν απανωτές κλοπές, τότε η ελκυστικότητά της στα μάτια των επίδοξων κλεφτών μειώνεται, σύμφωνα με τους επιστήμονες. Source : defencenet.gr