Η είδηση ότι ο πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα ζήτησε από όλες τις ομοσπονδιακές αρχές των ΗΠΑ να καταβάλλουν κάθε δυνατή προσπάθεια ώστε μέσα στον επόμενο χρόνο οι υπηρεσίες τους να είναι προσβάσιμες από τους πολίτες και μέσω εφαρμογών σε φορητές συσκευές επικοινωνίας –όπως τα κινητά τηλέφωνα και οι ταμπλέτες, πέρασε φυσιολογικά στα ψιλά της δραματοποιημένης ελληνικής προεκλογικής επικαιρότητας.
Σε μια περίοδο κατά την οποία η ασφαλής διαχείριση και η άμεση ανάλυση του τεράστιου όγκου δεδομένων που καθημερινά παράγουν ο δημόσιος και ο ιδιωτικός τομέας, αλλά κυρίως τα εκατοντάδες εκατομμύρια των μεμονωμένων χρηστών, αποτελούν τη μεγαλύτερη πρόκληση για τη βιομηχανία των υπολογιστών και συνάμα διαμορφώνουν ένα νέο και σχεδόν ανεκμετάλλευτο πεδίο επιχειρηματικών ευκαιριών, στη χώρα μας όσοι ζητούν ξανά την ψήφο μας ελάχιστα έχουν να πουν περί ψηφιακής ανάπτυξης. Είναι προφανές πως αυτό το παράλληλο ψηφιακό σύμπαν, που μέρα στη μέρα διογκώνεται εντυπωσιακά, τους αφορά ελάχιστα, πέρα από την όψιμη και ψηφοθηρική παρουσία τους σε facebook και twitter.
Και όσα πριν από μερικά χρόνια ειπώθηκαν, χάθηκαν μέσα στον υπερβατικό και τελικά ανεφάρμοστο λόγο του τότε πρωθυπουργού, με το όραμα της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης (το πρωτοποριακό για τα ελληνικά δεδομένα e-Gov) να πολεμάται, να λοιδορείται και τελικά γρήγορα να συνθλίβεται μέσα στα γρανάζια της ελληνικής δημόσιας διοίκησης, η οποία πασχίζει ακόμη και σήμερα να διατηρήσει τα κεκτημένα της εποχής του επιδόματος χρήσης ηλεκτρονικού υπολογιστή...
«Στους Αμερικανούς αξίζει μια κυβέρνηση που θα λειτουργεί γι’ αυτούς οποιαδήποτε στιγμή, οπουδήποτε και σε οποιαδήποτε συσκευή», τόνισε ο Ομπάμα σε δήλωση του. Γιατί όχι και στους πολίτες αυτού του τόπου, που μαστίζεται από τη γραφειοκρατία, την κακοδιαχείρηση, την αδιαφάνεια, τη σπατάλη, τη διαφθορά, θα μπορούσε να αναρωτηθεί κάποιος που μόλις επέστρεψε από την άλλη άκρη του κόσμου, παραδομένος στα συμπτώματα του τζετ-λαγκ.
Αν και ακόμη ζαλισμένος, έχω πάντα στα αυτιά μου τον αντίλογο, παραδόξως από συναδέλφους και φίλους που κρατάνε την ταμπέλα του προοδευτικού και συνήθως μιλάνε στο όνομα του ενός εκατομμυρίου ανέργων, οι οποίοι πασχίζουν καθημερινά να επιβιώσουν σε αυτή τη χώρα. Ομως, η τεχνολογία δεν είναι ραπανάκι για την όρεξη. Η πρόσβαση στο διαδίκτυο δεν είναι πολυτέλεια, είναι κοινωνικό αγαθό. Οι ταμπλέτες είναι πολύτιμα εργαλεία στα χέρια ανήσυχων πιτσιρικάδων. Και η ψηφιακή εποχή, φαντάζει ως μια νέα εποχή ανάπτυξης, διαφάνειας και μεγάλων ευκαιριών.
Ο τεχνολογικός αναλφαβητισμός είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα ενός λαού που μένει γρήγορα πίσω, χάνοντας άλλη μια παγκόσμια επανάσταση, την ψηφιακή.
Υ.Γ. Σε όσους ασπάζονται θεωρίες συνωμοσίας και βλέπουν τις δυνάμεις τους σκότους πίσω από κάθε τι το ψηφιακό, ζητώ συγνώμη αλλά δεν δύναμαι να αντικρούσω τα λεγόμενά τους τη δεδομένη στιγμή... Είναι και η ρημάδα η διαφορά της ώρας στη μέση. Χώρια που, αν τελικά μας ψεκάζουν από κει πάνω, έφαγα πολύ χημικό μετά από 33 ώρες στον αέρα, μέσα σε πέντε ημέρες πηγαινέλα.
[Του Παναγιώτη Μαρκίδη από το protothema.gr]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου