Όταν η άμυνα γίνεται άσκηση κοινής λογικής

Είναι πράγματι εκπληκτικό το πόσο καθαρή σκέψη έχει ένας άνθρωπος που δεν έχει μεγάλη σχέση με τον τομέα της άμυνας γύρω από τα θέματα των εξοπλισμών. Εκτός από καθαρή σκέψη, τονίζει αυτό που έχουμε αναφέρει κατ’ επανάληψη στο «defence-point.gr», ότι πρόκειται για άλλον έναν τομέα της οικονομίας, άρα μπορεί – και πρέπει στην περίπτωση της Ελλάδας – να αποτελέσει παράγοντα οικονομικής ανάπτυξης.

Παρότι επιμέρους διαφωνίες και ενστάσεις σε όσα αναφέρονται έχουμε, το άρθρο που δημοσιεύτηκε στη στήλη του αναλυτή στο «capital.gr», αξίζει να αναγνωστεί από όλους και να έχουν οι φίλοι μας στο μυαλό τους ότι δεν πρόκειται για στρατιωτικό αναλυτή, αλλά για ειδικό του χώρου των επιχειρήσεων και της οικονομίας.

Γράφει ο Θανάσης Μαυρίδης

Τις τελευταίες ημέρες οι φίλοι και γείτονές μας Τούρκοι προσπαθούν να μας θυμίσουν την παρουσία τους. Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο εγείρουν θέματα ιδιοκτησίας σε μικρά νησιά του Αιγαίου, τα οποία όμως είναι ιδιαίτερα σημαντικά για το θέμα των πετρελαίων. Ο εκνευρισμός τους για τις έρευνες σε Ιόνιο και Κρήτη είναι έκδηλος. Ποιος είπε ότι δεν χρειαζόμαστε εξοπλισμούς;

Είναι σαφές ότι η Τουρκία δεν θέλει να προχωρήσουμε τις έρευνες για τους υδρογονάνθρακες. Δεν θέλει τα γεωτρύπανα. Γι’ αυτό και αρχίζει να επινοεί διάφορες ιστορίες για αγρίους γύρω από το ιδιοκτησιακό καθεστώς ακόμη και μικρών νησιών που βρίσκονται νότια της Κρήτης!

Οι μελέτες για το φυσικό αέριο και το πετρέλαιο αυξάνουν την γεωπολιτική σημασία της χώρας μας. Τα γεωτρύπανα καθιστούν αδύνατη την αμφισβήτηση των δικαιωμάτων μας. Αρκεί να παρακολουθήσει κανείς την εξέλιξη της αντίστοιχης κυπριακής υπόθεσης. Οι απειλές κατά της Κυπριακής Δημοκρατίας παρέμειναν απειλές, όταν οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις θα έπρεπε διαφορετικά να έρθουν σε σύγκρουση με το Ισραήλ…

Στην Ελλάδα επί σειρά ετών δεν τολμούσαμε να ανοίξουμε τον φάκελο πετρέλαια, φοβούμενοι τις συνέπειες που θα είχε μία τέτοια ενέργεια στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Αν οι Κύπριοι δεν έκαναν την αρχή, ο Πάγκαλος ακόμη θα χαρακτήριζε γραφικούς όσους έλεγαν ότι υπάρχουν υποψίες κοιτασμάτων στο Αιγαίο ή στο Ιόνιο.

Κάποιοι προσπάθησαν κάτι να πουν και με αφορμή την προστασία του… τουρισμού, αλλά ευτυχώς επέστρεψαν στο… σκότος απ’ όπου προήλθαν. Μόνο ένας ηλίθιος θα ζητούσε να σταματήσουν τώρα τα γεωτρύπανα για να μην υπάρξει στο μέλλον κίνδυνος μόλυνσης του περιβάλλοντος. Θα μπορούσε να ζητήσει να επιβληθούν αυστηροί όροι ασφάλειας στις εταιρείες. Όχι όμως να μην μπουν γεωτρύπανα. Δεν έχει λογική. Σε μία τέτοια περίπτωση θα έπρεπε να απαγορεύσει και την διέλευση των πλοίων που μεταφέρουν πετρέλαιο από τα εθνικά και διεθνή ύδατα.Περισσότερες πιθανότητες ατυχήματος υπάρχουν από ένα ναυάγιο απ’ ό,τι από μία δεξαμενή! Η αντίδραση της Τουρκίας δείχνει ποιος είναι ο σωστός δρόμος!

Η ελληνική κυβέρνηση καλείται πλέον να κάνει όλα όσα δεν έκανε όλα τα προηγούμενα χρόνια. Να κτίσει τις διεθνείς της συμμαχίες με τέτοιο τρόπο που να εξασφαλίσει ταυτόχρονα πολλά πράγματα: Και το οικονομικό και το πολιτικό όφελος από τις συμφωνίες της με τις μεγάλες εταιρείες του εξωτερικού. Οι Κύπριοι μας έδειξαν πως γίνεται αυτό. Όποιος φοβάται, ας καθίσει σπίτι του και ας μην ασχοληθεί με τα κοινά.

Στο σημείο αυτό θα πουν κάποιοι ότι έχουν ήδη καλλιεργηθεί πολλές προσδοκίες κι ότι θα πρέπει να είμαστε υπομονετικοί κι ίσως να χαμηλώσουμε τους τόνους. Σε έναν βαθμό έχουν δίκιο. Δεν μπορούμε ακόμη να ξέρουμε τι ακριβώς κρύβεται στο υπέδαφος και ποιο είναι το κόστος εκμετάλλευσης των όποιων κοιτασμάτων. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν προετοιμάζεσαι για την επόμενη ημέρα. Πόσο μάλλον όταν οι Τούρκοι δημιουργούν θέματα από εκεί που δεν υπάρχουν και με στόχους που είναι ορατοί δια του γυμνού οφθαλμού.

Όταν ξέσπασε η οικονομική κρίση αρκετοί άνθρωποι ονομάτισαν την ξέφρενη κούρσα εξοπλισμών των τελευταίων δεκαετιών ως έναν από τους λόγους της υπερχρέωσης της χώρας. Κι είχαν απόλυτο δίκιο. Η μικρή Ελλάδα δαπανούσε για όπλα πάρα πολλά χρήματα κι αυτό επειδή συμβαίνει να γειτνιάζει με ένα κράτος ταραξία! Η Τουρκία δεν υπήρξε στο παρελθόν καλός γείτονας και δεν θα υπάρξει στο μέλλον.

Οι εταίροι μας στην ΕΕ όχι μόνο δεν έχουν βοηθήσει να αυξηθεί η αίσθηση της ασφάλειας στους Έλληνες, αλλά φρόντισαν να κερδοσκοπήσουν ασύστολα σε βάρος μας. Η πολεμική βιομηχανία της Ευρώπης οφείλει πολλά στην προοπτική μιας ελληνοτουρκικής σύρραξης!

Παρόλα αυτά, αν είχαμε χρησιμοποιήσει σωστά τα χρήματα που έχουμε δαπανήσει για εξοπλισμούς, αυτή την στιγμή η δυνατότητα της χώρας να αμυνθεί αποτελεσματικά έναντι οποιουδήποτε αμφισβητούσε τα κυριαρχικά της δικαιώματα θα ήταν αδιαμφισβήτητη. Το μεγαλύτερο πρόβλημα δεν είναι ότι ξοδέψαμε πολλά χρήματα για την άμυνα της χώρας, αλλά ότι οι δαπάνες εκείνες αποδεικνύονται σήμερα ανεπαρκείς!

Οι αποθήκες μας είναι σήμερα γεμάτες με υπερσύγχρονα όπλα που σαπίζουν. Είτε επειδή δεν υπάρχει το απαραίτητο προσωπικό, είτε επειδή τελικά δεν τα χρειαζόμασταν. Η Ελλάδα δεν αγόραζε όπλα με βάση τις δικές της ανάγκες, αλλά με βάση την ανάγκη της διεθνούς αμυντικής βιομηχανίας να αυξήσει τους τζίρους και την κερδοφορία της. Γύρω από τους εξοπλισμούς στήθηκε ένας χορός δισεκατομμυρίων σε μίζες και δωροδοκίες. Αν για κάτι θα έπρεπε να συρθούν στα δικαστήρια οι επίορκοι δεν είναι μόνο ότι δέχτηκαν δώρα, ότι δωροδοκήθηκαν, αλλά και το γεγονός ότι με την στάση τους μείωσαν σημαντικά την αμυντική ικανότητα της χώρας τους. Πρόκειται για πράξη εθνικής προδοσίας.

Η συζήτηση δεν πρέπει να γίνεται μόνο για τον Άκη Τσοχατζόπουλο και την παρέα του. Αλήθεια, έχουν ποτέ διερευνήσει οι κύριοι υπουργοί άμυνας (τι λέμε τώρα) πόσοι αξιωματικοί των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας προσελήφθησαν από εταιρείες εμπορίας όπλων αμέσως μετά την συνταξιοδότησή τους; Δεν ήταν μόνο ο Άκης. Είναι πιο πολύπλοκο το θέμα και όσοι ασχολούνται με θέματα άμυνας το γνωρίζουν! Ολόκληρα «συστήματα» δημιούργησαν «ταμεία» από τις μίζες των εξοπλιστικών προγραμμάτων. Συστήματα που έχουν κάθε λόγο να μην αλλάξει το παραμικρό στον τρόπο λειτουργίας των Ενόπλων Δυνάμεων και του τρόπου επιλογής των εξοπλιστικών του προγραμμάτων.

Κι εδώ ακριβώς βρίσκεται το θέμα. Η χώρα χρειάζεται όπλα. Χρειάζεται άμυνα. Αλλά πάνω απ’ όλα χρειάζεται διαδικασίες και θεσμούς. Με τους επίορκους να έχουν αναλάβει όλες τις νευραλγικές θέσεις, είναι αμφίβολο αν μπορεί να λειτουργήσει κι αυτή ακόμη η Δημοκρατία.

Χρειαζόμαστε Ένοπλες Δυνάμεις άρτια εξοπλισμένες και σωστά οργανωμένες. Ήταν τραγικό λάθος της κυβέρνησης Σαμαρά ο χειρισμός των ειδικών μισθολογίων. Η ισοπεδωτική λογική με την οποία αντιμετωπίστηκαν άπαντες. Κι ειδικά οι άνδρες των Ενόπλων Δυνάμεων. Θα μπορούσε να συζητήσει κανείς για το γεγονός ότι διαθέτουμε περισσότερους στρατηγούς απ’ ό,τι οι Ηνωμένες Πολιτείες. Θα μπορούσε να συζητήσει πολλά πράγματα. Αλλά όχι να κάνει περικοπές από τον μάχιμο που παίζει κάθε μέρα την ζωή του κορώνα γράμματα σε αερομαχίες στο Αιγαίο.

Μία χώρα για να περιφρουρήσει τα δίκαιά της πρέπει να είναι δυνατή. Στον κόσμο μας δεν επικρατεί το δίκαιο των λαών, αλλά το δίκαιο των ισχυρών. Η υπόθεση των πετρελαίων θα φέρει αργά ή γρήγορα στο προσκήνιο και πάλι το θέμα των εξοπλισμών. Όταν έχεις μία Τουρκία να απειλεί με αυτό τον τρόπο και ταυτόχρονα την τύχη να διαθέτεις κατά φαντασία ομοτράπεζους εταίρους σε μία φανταστική Ένωση, όπως είναι η ΕΕ, τότε δεν σου μένουν και πολλοί δρόμοι. Οι διεθνείς συμμαχίες και ο βαθμός ετοιμότητας των ενόπλων δυνάμεών μας είναι ο μόνος ασφαλής. Εκτός κι αν οι κάτοικοι της Γαύδου θα πρέπει από τώρα να εκκενώσουν το νησί. Για να μην δυσαρεστηθούν οι γείτονές μας και οι εγχώριοι θαυμαστές τους.

capital.gr

Source : defence-net.gr

Όπλα λέιζερ: Φονική αεράμυνα και κύριος οπλισμός οχημάτων!

Μέσα σε ένα χρόνο η Rheinmetall επέτυχε τον πενταπλασιασμό της ισχύος του συστήματος λέιζερ (από τα 10 στα 50 kW), ενώ ταυτόχρονα διπλασίασε την απόδοση σε kW σε σχέση με τον όγκο που απαιτείται (kW/m3). Κατά συνέπεια, οι εκτεταμένες δοκιμές πεδίου που πραγματοποίησε το πρωτότυπο επίδειξης τεχνολογίας οπλικού συστήματος λέιζερ υψηλής ισχύος 50 kW της γερμανικής εταιρίας στα τέλη Νοεμβρίου, στο πεδίο δοκιμών της εταιρίας στο Ochsenboden (EZO) στην Ελβετία, ήταν απόλυτα επιτυχείς.

Τόσο η παρούσα διαμόρφωση του συστήματος όσο και οι επιδόσεις του στην πράξη αποδεικνύουν ότι παρά την έλλειψη φιλόδοξων αναπτυξιακών προγραμμάτων, οι εξελίξεις στον συγκεκριμένο τομέα «τρέχουν» και ότι πολύ σύντομα θα συντελεστεί μία επανάσταση στην οπλική τεχνολογία.

Η εποχή που οπλικό σύστημα λέιζερ θα αποτελεί τον κύριο οπλισμό τεθωρακισμένων οχημάτων μάχης ίσως είναι πολύ κοντύτερα από ότι φανταζόμαστε. Ήδη στις συγκεκριμένες δοκιμές επιτεύχθηκε η διάτρηση συμπαγούς ατσάλινης δοκού πάχους 15 χλστ. από απόσταση 1.000 μέτρων!

Οι δοκιμές πεδίου που πραγματοποιήθηκαν σε ευρύ φάσμα καιρικών συνθηκών (χιονόπτωση, ομίχλη, παγετό, βροχή, ηλιοφάνεια), αποσκοπούσαν να επιδείξουν τις δυνατότητες του συστήματος σε σύγκριση με αυτές που είχε πραγματοποιηθεί πέρυσι με ένα λέιζερ ισχύος 10 kW. Σε όλες τις περιπτώσεις το οπλικό σύστημα επιχείρησε σε όλο το φάσμα επιχειρησιακής λειτουργίας από τον εντοπισμό του στόχου μέχρι την εμπλοκή και καταστροφή του.

Τα επιχειρησιακά σενάρια στα οποία δοκιμάστηκε το οπλικό σύστημα λέιζερ των 50 kW αφορούσαν την αεράμυνα, την προσβολή επερχόμενων ρουκετών, βλημάτων πυροβολικού και όλμων (C-RAM: Counter Rocket, Artillery, Mortar) και μη συμβατικών (ασύμμετρων) απειλών. Επίσης δοκιμάστηκε και αποδείχθηκε στην πράξη η δυνατότητα δύο διαφορετικών οπλικών συστημάτων λέιζερ εγκατεστημένων σε διαφορετικές θέσεις που χρησιμοποιούν την τεχνολογία επάλληλων δεσμών (BST: Beam Superimposing Technology) που έχει αναπτύξει η Rheinmetall να ακτινοβολήσουν επάλληλα και σωρευτικά τον ίδιο στόχο.

Με τη χρήση της εν λόγω τεχνολογίας, είναι δυνατή η διατήρηση της υψηλής ποιότητας δέσμης ενός εκάστου οπλικού συστήματος λέιζερ και ταυτόχρονα να επιτυγχάνεται η με ακρίβεια συσσώρευση πολλών από αυτές επί του ίδιου στόχου πολλαπλασιάζοντας τα καταστρεπτικά αποτελέσματα. Με αυτό το δεδομένο, η κατασκευάστρια θεωρεί την ανάπτυξη ενός οπλικού συστήματος λέιζερ υψηλής ισχύος 100 kW, ως εφικτή και χωρίς ιδιαίτερες τεχνικές δυσκολίες.

Όσον αφορά τη διαμόρφωση το πρωτότυπο επίδειξης τεχνολογίας οπλικού συστήματος λέιζερ 50 kW αποτελούνταν από υποσυστήματα παροχής ενέργειας και δύο πλήρως λειτουργικά οπλικά υποσυστήματα: ένα 30 kW ενσωματωμένο σε πύργο του γνωστού αντιαεροπορικού πυροβόλου Oerlikon Revolver Gun σε σύζευξη με μονάδα συστήματος ελέγχου πυρός Oerlikon Skyguard, και ένα 20 kW ενσωματωμένο επίσης σε πύργο του αντιαεροπορικού πυροβόλου Oerlikon Revolver Gun αλλά της πρώτης γενιάς. Η ισχύς της δέσμης λέιζερ του οπλικού συστήματος επιδείχθηκε με την διάτρηση συμπαγούς ατσάλινης δοκού πάχους 15 χλστ. από απόσταση 1.000 μέτρων.

Εξίσου εντυπωσιακά ήταν και τα αποτελέσματα του συστήματος κατά μικρού μεγέθους μη επανδρωμένων ιπτάμενων στόχων κινούμενων με ταχύτητα 50 μέτρων το δευτερόλεπτο (180 χλμ. την ώρα) που ήταν επερχόμενοι προς αυτό και μάλιστα με ελιγμό βύθισης. Άπαντες οι στόχοι καταστράφηκαν σε απόσταση δύο χιλιομέτρων. Ο εντοπισμός τους από το Skyguard έγινε σε απόσταση τριών χιλιομέτρων και στη συνέχεια το οπλικό υποσύστημα λέιζερ των 30 kW, στο οποίο διαβιβάστηκαν τα δεδομένα, άρχισε μηχανικά την ιχνηλάτηση του στόχου.

Με τη βοήθεια του οπτικού συστήματος εγκλωβισμού που είναι ενσωματωμένο στις μονάδες δημιουργίας δέσμης (BFU: Beam Forming Units) του κάθε οπλικού υποσυστήματος λέιζερ η ακρίβεια της ιχνηλάτησης μεγιστοποιήθηκε. Όταν ο στόχοι έφθασαν στην επιθυμητή περιοχή βολής έγινε η ενεργοποίηση των λέιζερ και η μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα καταστροφή τους.

Τέλος, με την ίδια λειτουργική ακολουθία το οπλικό σύστημα εντόπισε, ιχνηλάτησε, εγκλώβισε, ενέπλεξε και κατέστρεψε έναν εξαιρετικά μικρού μεγέθους βαλλιστικό στόχο. Επρόκειτο για μία ατσάλινη σφαίρα διαμετρήματος 82 χλστ. που κινούνταν με ταχύτητα 180 χλμ. ανά ώρα και η οποία αντιπροσώπευε βλήμα όλμου.

Οι μελλοντικές εξελίξεις

Σύμφωνα με την ανακοίνωση της κατασκευάστριας Rheinmetall, το 2013 θα παρουσιαστεί το πρωτότυπο επίδειξης τεχνολογίας λέιζερ υψηλής ισχύος 60 kW που η ανάπτυξη του χρηματοδοτείται εξ ολοκλήρου από την εταιρία. Ταυτόχρονα στο υπάρχον οπλικό σύστημα θα ενσωματωθούν μονάδες αντιαεροπορικών πυροβόλων 35 χλστ. (Ahead Revolver Guns) ώστε να μελετηθούν πλήρως οι συνέργειες υβριδικών οπλικών συστημάτων.

Επίσης, το 2013 θα προχωρήσει και η ανάπτυξη ενός οπλικού συστήματος λέιζερ ως οπλισμού οχημάτων μάχης. Ήδη έχει υλοποιηθεί η εγκατάσταση και δοκιμή ενός πλήρους λειτουργικού οπλικού συστήματος λέιζερ ισχύος 1 kW επί τροχοφόρου τεθωρακισμένου οχήματος TM170, ενώ θα γίνουν μελέτες για τις παραμέτρους ενσωμάτωσης και σε άλλες πλατφόρμες.

Source : defence-point.gr

Μίνι υποβρύχια αυτοκτονίας

Μια εντυπωσιακή είδηση μετέδωσε πριν από λίγη ώρα ο ισραηλινός ιστοχώρος «debka», υποστηρίζοντας ότι η ιρανική αμυντική βιομηχανία έχει κατασκευάσει μίνι υποβρύχια… αυτοκτονίας!

Η λογική τους είναι απλή και μπορεί να εφαρμοστεί στο πλαίσιο της προσπάθειας αντιμετώπισης της απειλής για την άμυνα της χώρας με «ασύμμετρα» μέσα. Γεμάτο εκρηκτικά θα κατευθύνεται με μεγάλη ταχύτητα και θα εκρήγνυνται στον στόχο (π.χ. αεροπλανοφόρο ή άλλο πλοίο), στέλνοντας στον Αλλάχ και τον κυβερνήτη που λειτουργεί ως βομβιστής αυτοκτονίας.

Αυτά τα μίνι υποβρύχια συνδυάζονται μια χαρά με τα περίπου 2.000 ταχύπλοα των Φρουρών της Επανάστασης τα οποία επίσης θα επιτίθενται πολλά μαζί με σκοπό τον κορεσμό της άμυνας… του επιτιθέμενου.

Source : defence-point.gr

Μη επανδρωμένα οχήματα για φύλαξη συνόρων

Την ανάπτυξη του μη επανδρωμένου επίγειου οχήματος (UGV: Unmanned Ground Vehicle) Guardium  ανακοίνωσε το υπουργείο άμυνας του Ισραήλ.

Τα Guardium περιπολούν επί 24ώρου βάσης παράλληλα με τον φράκτη που έχει κατασκευαστεί υπό συνοδεία πεζών περιπόλων. Τα οχήματα δεν φέρουν οπλισμό αλλά είναι εξοπλισμένα με κάμερες ημέρας – νύκτας (θερμικές) και μεγάφωνο, ενώ έχουν δυνατότητα μετάδοσης σε αληθή χρόνο της εικόνας στα κέντρα ελέγχου της μεθοριακής ζώνης.

Επειδή η εν κινήσει δυνατότητα επιτήρησης και εντοπισμού στόχων του Guardium είναι πολύ μεγαλύτερη από αυτή της πεζής συνοδείας τους, αμέσως μόλις κάποιος στόχος (η ανακοίνωση του Ισραηλινού υπουργείου άμυνας αναφέρει και για τη δυνατότητα εντοπισμού αποτυπωμάτων στο έδαφος) εντοπιστεί, από το κέντρο ελέγχου ενημερώνονται τα μέλη της πεζής περιπόλου για αυτόν και κινούνται για τη σύλληψη ή εξουδετέρωση του.

Ο τηλεχειρισμός του Guardium γίνεται (με τη βοήθεια joystick) αποκλειστικά από γυναίκες οι οποίες όμως πρέπει να έχουν δίπλωμα οδήγησης για οχήματα με αυτόματο ή και χειροκίνητο κιβώτιο ταχυτήτων. Η κάθε βάρδια διαρκεί έξι ώρες, ενώ η εκπαίδευση τους διαρκεί τέσσερις μήνες.

Αξίζει να σημειωθεί ότι κατά την επίθεση στον φράκτη που έλαβε χώρα από τη μεριά της Αιγύπτου, στα σύνορα Ισραήλ – Αιγύπτου – Γάζας την 5η Αυγούστου 2012, μη επανδρωμένα οχήματα Guardium περιπολούσαν στην περιοχή για περίπου 80 ώρες μέχρι να επισκευαστεί ο φράκτης.

Σύμφωνα με την ανακοίνωση η επόμενη έκδοση του Guardium, η οποία θα ενσωματώσει και την εμπειρία από την επιχειρησιακή χρήση θα βασιστεί στο σασί ενός οχήματος Ford F-350 και μάλιστα θα φέρει και οπλισμό.

Source : defence-point.gr

Όταν το ελληνικό κράτος εμποδίζει την τεχνολογική ανάπτυξη

Γιάννης Γορανίτης

goranitis[at]e-pcmag.gr

Πριν λίγες ηµέρες, η αντιπρόεδρος του Facebook, Joanna Shields, υπέβαλε την παραίτησή της προκειµένου να αναλάβει τη θέση της διευθύνουσας συµβούλου του Tech City Investment Organisation –του οργανισµού που συντονίζει τη δηµιουργία της ευρωπαϊκής Silicon Valley. H Shields, µάλιστα, πείστηκε να αναλάβει τη θέση από τον David Cameron, ο οποίος υποστηρίζει σθεναρά την Tech City που εγκαινίασε πριν δύο περίπου χρόνια στο Λονδίνο.

Εκεί εδράζονται περισσότερες από 3.000 τεχνολογικές εταιρείες, ενώ ο µεσοπρόθεσµος στόχος είναι η ενθάρρυνση της τεχνολογικής ανάπτυξης, της καινοτοµίας και του start-up οικοσυστήµατος από ολόκληρο τον κόσµο. Βασικός άξονας της στρατηγικής της Tech City είναι αφενός να συσπειρώσει τις εταιρείες της Μεγάλης Βρετανίας, κρατώντας τις παράλληλα στο Χρηµατιστήριο του Λονδίνου, και αφετέρου να προσελκύσει νέες από όλο τον πλανήτη, ευνοώντας τις επενδύσεις και δηµιουργώντας θέσεις εργασίας.

Αλλά, από την άλλη, τι να µας πουν κι οι Άγγλοι, θα αναρωτηθείς, φίλε αναγνώστη.

Λίγες ηµέρες νωρίτερα είχε δηµοσιοποιηθεί η απόφαση του Συµβουλίου της Επικρατείας, µε την οποία πρακτικά ακυρώθηκε η δηµιουργία του Τεχνολογικού Πάρκου Ακρόπολις, που είχε δροµολογηθεί εδώ και χρόνια από 127 εταιρείες τεχνολογίας. Το σχέδιο προέβλεπε τη δηµιουργία της ελληνικής Silicon Valley στην έκταση ενός παλιού λατοµείου στις Αφίδνες, και είχε µάλιστα ξεκινήσει µετά την υπογραφή Προεδρικού Διατάγµατος. Το προς οκταετίας Διάταγµα ακυρώθηκε τώρα από το Συµβούλιο της Επικρατείας, µε το επιχείρηµα ότι ο χώρος βρίσκεται εντός ζώνης ορεινών όγκων.

 Δεν µπαίνουµε στην ουσία της απόφασης, παρότι ακόµα ψάχνουµε τον τρόπο που η "Τεχνόπολη" θα επιβάρυνε το τοπίο και το περιβάλλον περισσότερο από ένα λατοµείο. Προφανώς και η δόµηση µέσα [ή έστω κοντά] σε προστατευόµενες ζώνες δεν είναι ευκταία. Πώς όµως ένα project, που θα δηµιουργούσε 8.000 νέες θέσεις εργασίας για επιστήµονες και εξειδικευµένους υπαλλήλους, και οι επενδύσεις που θα προσέλκυε ξεπερνούσαν τα 200 εκατοµµύρια ευρώ, φρενάρει τόσο εύκολα;

Αλλά, από την άλλη τόσα δισ. χρωστάµε, τα 200 εκατοµµύρια θα µας σώσουν, θα αναρωτηθείς, φίλε αναγνώστη.

Οι απορίες προκύπτουν αβίαστα: Γιατί η πολιτεία δεν ενθαρρύνει την επανέναρξη της πρωτοβουλίας σε άλλο χώρο ή/και άλλη βάση; Γιατί η επένδυση δεν επικεντρώνεται στο ανθρώπινο δυναµικό παρά σε κτίρια; Γιατί µέρος των προβλεπόµενων πόρων δεν διοχετεύεται σε start-ups, νέες επιχειρηµατικές προσπάθειες και καινοτόµες ιδέες; Άλλωστε, η ιδέα της ανάπτυξης ενός εγχώριου tech hub δεν έχει να κάνει µε θεόρατα εργοστάσια και µονάδες παραγωγής. Η λύση δεν είναι η κινεζοποίηση του εργατικού δυναµικού µε αστείες αµοιβές, ούτε όµως η συντήρηση ενός κρατικοδίαιτου µοντέλου, που ενισχύει τα µεγαλοσυµφέροντα και καταπνίγει οποιαδήποτε απόπειρα φέρει τη στάµπα του καινούριου.

Ίσως, βέβαια, το εθνικό όραµα της ανάπτυξης και των επενδύσεων που αναµασούν πολίτες και πολιτικοί είναι ένα θεόσταλτο δώρο που θα πέσει ως µάννα

εξ ουρανού, εκεί που λιαζόµαστε απολαµβάνοντας το φραπέ µας. Οι φράσεις "καινοτοµία", "start-ups" και "νέα οικονοµία" θα διατηρηθούν ως ταιριαστά κλισέ σε βαρετά συνέδρια marketing και προκάτ οµιλίες πολιτικών. Προφανώς, η δηµιουργία µιας εγχώριας Silicon Valley δεν θα λύσει όλα µας τα προβλήµατα. Ούτε θα αλλάξει εντελώς τα δεδοµένα. Μπορεί όµως να δώσει ανάσες, να εκπέµψει αισιοδοξία, να αποτελέσει ένα σοβαρό επιχείρηµα για να παραµείνουν στη χώρα δηµιουργικοί πολίτες.

Αλλά, από την άλλη, µήπως µας ταιριάζει η στρεβλή οικονοµία που "πουλάει κι αγοράζει χρυσό" και frozen yogurt, θα αναρωτηθείς, φίλε αναγνώστη.

e-pcmag.gr

Το μέλλον του Διαδικτύου παίζεται στο Ντουμπάι

Cecile Ducourtieux – Le Monde

Από τη Δευτέρα 3 Δεκ συναντούνται στοΝτουμπάι οι 193 χώρες-μέλη της  Διεθνούς Ένωσης Τηλεπικοινωνιών (ITU) για δύο εβδομάδες διαπραγματεύσεων με υψηλό κίνδυνο. 

Πρόκειται να αναθεωρηθούν οι «Διεθνείς Κανονισμοί Τηλεπικοινωνιών»,  μια συνθήκη είκοσι πέντε χρόνια ηλικίας, η οποία ρυθμίζει τις τηλεπικοινωνίες μεταξύ των κρατών.

Ενώ έθετε σαν αρχή την διασύνδεση των εθνικών δικτύων μεταξύ τους ή το απόλυτο δικαίωμα να μεταφέρουν σήματα κινδύνου, δεν αναφερόταν στο Διαδίκτυο. Φυσικά, το 1988, όταν υιοθετήθηκε, το Διαδίκτυο ήταν ακόμα στα σπάργανα.

Ο εκσυγχρονισμός της Συνθήκης, που προορίζεται από την ITU, η οποία εξαρτάται από τα Ηνωμένα Έθνη, είναι ένα τεράστιο εργοτάξιο. 

Αλλά υπάρχουν δύο βασικά ζητήματα.

Ορισμένες χώρες θέλουν να αμφισβητήσουν τον τρόπο διακυβέρνησης του Διαδικτύου. 

Άλλες ελπίζουν ότι θα επαναπροσδιοριστούν οι όροι του μοιράσματος της αξίας σε αυτό το δίκτυο.

Παρά το γεγονός ότι υπάρχουν  χώρες (όπως η Συρία πριν από λίγες ημέρες) που κόβουν το Διαδίκτυο η το λογοκρίνουν, το Internet παραμένει ένας πολύ λίγο ελεγχόμενος χώρος.

Οι δομές που το επιβλέπουν εξασφαλίζουν κυρίως την σωστή λειτουργία του.

Υπάρχουν το ICANN (Internet Corporation για την εκχώρηση ονομάτων και αριθμών), μια εταιρεία του δίκιου της Καλιφόρνια, που διαχειρίζεται τα ονόματα των domain, η Εταιρία του Διαδικτύου (Internet Society), μια ένωση που ιδρύθηκε από τους πρωτοπόρους του Διαδικτύου, που παίζει το ρόλο της ηθικής αρχής, και το IETF (Internet Engineering Task Force), ήτοι μηχανικοί που διασφαλίζουν την ομαλή τεχνική λειτουργία.

Αμφισβητούμενη εγγύτητα

Αυτοί οι θεσμικές αρχές δημιουργήθηκαν όταν το Διαδίκτυο χρησιμοποιούταν σχεδόν αποκλειστικά στις Ηνωμένες Πολιτείες, και παραμείνουν κοντά στην αμερικανική κυβέρνηση (ειδικά το ICANN, το οποίο εξαρτάται εν μέρει από το Υπουργείο Εμπορίου).

Αυτή η εγγύτητα (Proximity) αμφισβητείται ολοένα και περισσότερα, ενώ ορισμένα μέλη της ITUδιεκδικούν το δικαίωμα επίβλεψης στο διαδίκτυο για κάθε χώρα.  

Η Ρωσία κατέθεσε στα μέσα Νοεμβρίου, μια πρόταση προς αυτή την κατεύθυνση στην ITU, αν πιστεύουμε τον ιστοτόπο WCITLeak που δημοσιεύει εμπιστευτικά έγγραφα του συνέδριου.

Αυτή η επιθυμία για εθνικό έλεγχο είναι ένας εφιάλτης ειδικά για τη Google, το οποίο οφείλει την εντυπωσιακή επιτυχία του χάρη της επέκτασης του Διαδικτύου ανεμπόδιστα σε ολόκληρο τον πλανήτη. 

Ο Αμερικανός γίγαντας των υπηρεσιών on line έστειλε τέσσερις αντιπροσώπους στο Ντουμπάι και ανάπτυξε μεγάλα μέσα  για να πληροφορήσει τα μέσα ενημέρωσης: μια ιστοσελίδα («takeaction, να αναλάβετε δράση»), μια λίστα υπογραφών  (Δευτέρα 3 Δεκεμβρίου, ο αριθμός των υπογραφόντων είχε φθάσει στο εκατομμύριο). Το συγκρότημα  ανέβασε και τον Vint Cerf στη δημοσιότητα, έναν από τους πατέρες του Διαδικτύου. 

«Το ελεύθερο και ανοιχτό Διαδίκτυο είναι σε κίνδυνο» , είχε δηλώσει στα τέλη Νοεμβρίου.

Η Google φοβάται εξίσου την επιθυμία ορισμένων να επαναπροσδιοριστεί το μοίρασμα της αξίας ανταλλαγής στο δίκτυο. Αυτή είναι η κινητήριος δύναμη των μεγάλων τηλεπικοινωνιακών φορέων, ιδίως των Ευρωπαίων (σύμφωνα με γαλλική πηγή, τα αμερικανικά AT & T και Verizonέχουν ευθυγραμμίσει τις θέσεις τους με τη Google).

Με απλά λόγια, η ισχύουσα Συνθήκη ορίζει ότι όταν διασυνδέουν τα δίκτυά τους, οι φορείς εκμετάλλευσης στέλνουν την μεταξύ τους κίνηση χωρίς χρέωση. Οι Ευρωπαίοι θα ήθελαν να πληρωθούν για τις επενδύσεις-υποδομές που αναγκάζονται να κάνουν για τις περιπτώσεις όπου η κίνηση που φτάνει στην Ευρώπη γίνεται πολύ μεγάλη (όπως για τη μεταβίβαση των βίντεο τύπου YouTube).

Εμπορικές συμφωνίες προς αυτή την κατεύθυνση ήδη υπάρχουν, ιδιαίτερα μεταξύ της Orange και της Google, αλλά οι φορείς επιθυμούν η συνθήκη να νομιμοποιήσει αυτές τις προσπάθειες. 

«Θα ήμασταν ικανοποιημένοι με μια ή δύο φράσεις στο κείμενο», υπονοούν  στη Γαλλική Ομοσπονδία Τηλεπικοινωνιών.

Η συστηματοποίηση αυτών των συμφωνιών θα έχουν αρνητικό αντίκτυπο στα περιθώρια κερδών των γιγάντων του Internet, οι οποίοι ανακινούν, όπως η Google, θέμα κινδύνου διακρίσεων για την πρόσβαση στο Διαδίκτυο.

ΨΗΦΙΖΟΥΝ ΤΑ ΚΡΑΤΗ, ΟΧΙ ΟΙ ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ

Ένα άλλο θέμα που απασχολεί τους φορείς: η κινητή τηλεφωνία. 

Τα αφρικανικά κράτη θα ήθελαν να επωφεληθούν από την έκρηξη της κίνησης για να επιβάλουν μια επιπλέον χρέωση για τις εισερχόμενες διεθνείς κλήσεις στο έδαφός τους. Η Orange, πολύ παρούσα σε αυτήν την ήπειρο, ανησυχεί ιδιαίτερα για αυτές τις τάσεις. Ο Γάλλος φορέας έστειλε δεκά άτομα στο Ντουμπάι.

Τι θα βγει από αυτή τη διάσκεψη;

Ψηφίζουν τα κράτη (κάθε κράτος με μία ψήφο), και όχι οι εταιρείες, αν και θα προσπαθήσουν οι τελευταίες να επηρεάσουν τις διαπραγματεύσεις. Και μέχρι στιγμής, η ITU σχεδόν πάντα αποφάσισε με συναίνεση.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες, που ήρθαν με δύναμη (123 άτομα στην αντιπροσωπεία), έχουν ήδη ανακοινώσει το χρώμα στις προκαταρκτικές προτάσεις που υπέβαλαν στην ITU: θα απορρίπτουν τις αποφάσεις που θα έχουν σκοπό τον περισσότερο έλεγχο του Διαδικτύου. 

«Επίσης, θα ψηφίσουν υπέρ του statu quo για το μοίρασμα της αξίας ανταλλαγής. Είναι πεπεισμένες ότι το Διαδίκτυο βρίσκεται στην καρδιά του δυναμισμού της οικονομίας τους, ούτε λόγος να επιβληθούν κυρώσεις στους εθνικούς πρωταθλητές τους. θα πρέπει να κάνουν τα πάντα για τη μη αναθεώρηση της Συνθήκης », σύμφωνα με ένα μέλος της γαλλικής αντιπροσωπείας (11 άτομα).

Από ευρωπαϊκή πλευρά, «ορισμένοι αμφισβητούν την λειτουργία του ICANN, αλλά δεν θα πρέπει να θέσουν το θέμα στο τραπέζι: θα έπαιρναν το ρίσκο να ανοιχτεί ο δρόμος για όλες τις μη δημοκρατικές χώρες που θέλουν να αναλάβουν τον έλεγχο του δικτύου», συνεχίζει ο ίδιος Γάλλος εκπρόσωπος. 

Αντίθετα, οι Ευρωπαίοι θα μπορούσαν να είναι ευαίσθητοί στα επιχειρήματα των φορέων τους, που είναι τα μόνα βαριά οχήματα που διαθέτουν στην σκηνή της υψηλής τεχνολογίας.

Η μεγάλη άγνωστη είναι η ψήφος των αναπτυσσόμενων χωρών που ήρθαν σε μεγάλο αριθμό στο Ντουμπάι (52 εκπρόσωποι η Βραζιλία, 33 η Κίνα, η Ινδία 26, 72 η Νιγηρία, 46 για τη Νότια Αφρική .. .). 

Σήμερα, είναι σε αυτές τις χώρες που η χρήση του διαδικτύου αυξάνεται γρηγορότερα. 

Οι διαπραγματεύσεις προαναγγέλλονται σκληρές και άκρως τεχνικές.

Cécile Ducourtieux

Source: infognomonpolitics.blogspot

Όταν ο εχθρός επιτίθεται ολομέτωπα με ένα...ποντίκι

Γενική κινητοποίηση σήμανε στις αμερικανικές ένοπλες δυνάμεις για τη διεξαγωγή της μεγαλύτερης άσκηση κυβερνοπολέμου με την ονομασία «Cyber Flag 13-1». Η άσκηση διεξήχθη τον προηγούμενο μήνα με τη συμμετοχή όλων των κλάδων των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων και αποδεικνύει ότι όσο ισχυρός να είσαι στα συμβατικά οπλικά συστήματα, ένας καλά «εξοπλισμένος» στην πληροφορική τεχνολογία αντίπαλος, μπορεί να σε στείλει πολλές δεκαετίες πίσω και να καταστήσει την ισχύ σου γράμμα κενό…

Συγκεκριμένα η άσκηση διεξήχθη από τις 29 Οκτωβρίου μέχρι τις 8 Νοεμβρίου στην αεροπορική βάση Nellis της Νεβάδα. Τη σχεδίαση και διεξαγωγή της άσκησης είχε αναλάβει η αμερικανική διοίκηση κυβερνοπολέμου (USCYBERCOM: U.S. Cyber Command), ενώ σε αυτή συμμετείχαν περισσότερα από 700 άτομα, αριθμός υπερδιπλάσιος από τα 300 της «Cyber Flag 2011».

Όπως και στην περιβόητη «Red Flag» οι συμμετέχοντες καλούνται να ανταποκριθούν σε ιδιαίτερα απαιτητικά σενάρια κυβερνοπολέμου που περιλαμβάνουν τόσο αμυντικές, όσο και επιθετικές επιχειρήσεις αντιμετωπίζοντας όμως έναν υψηλού επιπέδου αντίπαλο (αντίστοιχο των «Aggressors»). Κύρια αποστολή του αντιπάλου, που χρησιμοποιούσε τακτικές, τεχνικές και διαδικασίες που έχουν καταγραφεί ως χρησιμοποιούμενες από τους κυβερνο-εχθρούς των ΗΠΑ, ήταν η διείσδυση και καταστροφή των δικτύων των φίλιων δυνάμεων.

Ελπίζουμε ότι πέραν του ελληνικού ΓΕΕΘΑ που έχει καταλάβει τη σημασία του τομέα, να την αντιληφθούν και τα πολιτικά κόμματα και αντί να περιμένουν κάποιο θέμα του υπουργείου Εθνικής Άμυνας για να αρχίσουν να φωνασκούν, να κινηθούν αυτά επιθετικά και να ζητήσουν πληροφόρηση από τους στρατιωτικούς για το τι έχει γίνει και τι όχι για τη θωράκιση της χώρας από τη θανάσιμη αυτή απειλή…

Source : defence-point.gr

Έξυπνες νάρκες από τη Ταϊβάν για νησιωτική άμυνα

Η Ταϊβάν σχεδιάζει να αναπτύξει νέα γενιά «έξυπνων» ναρκών οι οποίες μπορούν να διασπαρθούν στα ρηχά νερά με σκοπό να ενισχυθεί η άμυνα της νήσου σε περίπτωση που κληθεί να αντιμετωπίσει αποβατική ενέργεια από την πλευρά της Κίνας.

Οι θαλάσσιες νάρκες που διαθέτει η χώρα χρησιμοποιούνται σε πιο βαθιά νερά. Το πρόβλημα για την Ταϊβάν είναι ότι διαθέτει αρκετούς ποταμούς που εκβάλλουν στη θάλασσα, από τους οποίους θεωρητικά μπορούν να προωθηθούν κινεζικές δυνάμεις και να αποβιβαστούν στο εσωτερικό της νήσου.

Είναι προφανές ότι οι αμυντικοί σχεδιαστές εξετάζουν ένα απίθανο ενδεχόμενο αν και τέτοιες εκτιμήσεις έχουν αποδειχθεί ιστορικά καταστρεπτικές, αφού ο αντίπαλος μπορεί να επιδιώξει να κεφαλαιοποιήσει την πεποίθησή σου ότι δεν κινδυνεύεις από μια συγκεκριμένη πλευρά…

Μια καινοτομία για τις «έξυπνες» νάρκες είναι ότι δεν χρειάζονται επαφή για να εκραγούν, αφού αντιλαμβάνονται με αισθητήρες τα καράβια και εκρήγνυνται. Δεν έχει γίνει γνωστό εάν οι έρευνες ξεκινούν τώρα ή έχει ήδη κατασκευαστεί κάποιο πρωτότυπο.

Source : defence-point.gr